Hverjum er öll žessi offita aš kenna?
Einhverstašar heyrši ég žaš sagt aš Ķsland vęri eitt af feitustu löndum ķ heimi. Kanski er žaš ekki mikiš aš marka žaš, ef aš viš hugsum śt ķ žaš, viš erum mjög lķtiš land.
Offita er oršin allt of mikiš vandamįl žegar tveggja til žriggja įra smįbörn eru oršin of feit. Žaš žżšir hins vegar aš žaš getur ekki veriš barninu sjįlfu aš kenna aš žaš sé svona feitt. Žaš ręšur ekki neinu um neitt.
Ef krakki er u.ž.b. tķu įra og er offitusjśklingur, er hęgt aš segja aš žaš sé krakkanum sjįlfum aš kenna?
Nei!
Er žetta ekki frekar foreldrunum aš kenna? Ef aš krakkinn žinn er farinn aš fitna óešlilega mikiš, er žaš žį ekki af žvķ aš žś ert aš gefa honum allt of mikiš aš borša? Einnig ętti foreldri aš taka eftir žvķ ef aš krakkinn žeirra er aš verša allt of feitur og ętti žvķ aš geta gripiš ķ taumana įšur en žaš gengur of langt.
Reyndar er hęgt aš kenna fullvaxta manneksju sjįlfri um ef aš hśn byrjar aš fitna žegar hśn er t.d. flutt aš heiman og sér um sig sjįlf. En žaš er allt annaš mįl.
Ef einhver er žessu ósammįla, geršu svo vel og lįttu ķ žér heyra!
(2 af 4)
Fita er vandamįl žegar hśn er vandamįl. Er hśn t.d. vandamįl į žriggja įra snįša ķ sjįlfu sér, eša er hśn vandamįl af žvķ aš hśn fer žį aldrei af og snįšinn veršur śtskśfašur feitur unglingur sem kynnist aldrei pólógušinum?
Fita -eins og allt annaš- er oršin vandamįl žegar hśn veldur neikvęšum lķkamlegum, sįlręnum eša félagslegum aukaverkunum.
Žaš er enganvegin hęgt aš kenna bara foreldrum um vandan hann er mun vķšfešmari en svo.
Samkvęmt žinni skilgreiningu er lummubaksturinn minn vandamįl, Tķna. Ég gleypi ekki viš svona brellum.
Lómagnśpur minn žaš eru alvöru lummur sem valda,
"neikvęšum lķkamlegum, sįlręnum eša félagslegum aukaverkunum"
Ekki lįta mig byrja į žessum helvķtis snśšadķlerum og glassśrkokkum andskotans.
Žaš er nś žannig aš viš erum žaš sem viš boršum og sį ber įbyrgšina sem boršar žaš sem hann boršar. Börn borša žaš sem žeim er sagt eša bošiš aš borša og sį sem gefur börnum aš borša veršur aš ašgęta hvaša mat hann bżšur barninu aš borša. Žannig aš įbyrgšin er ķ höndum forrįšamanna og/eša foreldra. Hugsa žarf lķka aš žvķ aš margur bżr aš fyrstu gerš og erfitt getur reynst aš slķta sig śr višjum vanans.
Herra Lómagnśpur beitir hér röksemdafęrslum sem eru Riddaranum ķ sjįlfu sér mjög kęrar. Ž.e. aš gera ekki eitthvaš af vandamįli sem er ekkert vandamįl, žvķ aš alltof mikiš er um aš žaš sé gert, um leiš og bśiš er aš setja stimpilinn vandamįl į eitthvaš er ekki aftur snśiš, žaš er oršiš vandamįl.
Svo er aftur hitt, aš afneitun og ašgeršarleysi, getur haft žau įhrif aš aušleystir hlutir dagsins ķ dag, veršur öllu torveldara aš leysa ķ framtķšinni.
Lķfiš er lķnudans (ž.e. į lķnu og meš lķnurnar ķ lagi)
Ég segi nś bara eins og hśn amma gamla : Éttu matinn žinn drengur, annars veršuru aldrei stór og sterkur eins og hann afi žinn!
Lįtum börnin hlaupa śt ķ bśš fyrir okkur.. og žį gera žau okkur og sjįlfum sér greiša.
Heyr heyr, en hvaš meš aš binda žau frekar nišur viš einskonar hlaupabretti meš žar tilgeršum eldi fyrir aftan, og lįta žau hlaupa sķna litlu hlauprassa af sér žannig.
- Fęšing hér: 31/1/05 08:24
- Sķšast į ferli: 5/3/06 17:47
- Innlegg: 0