Mynd af vegg, tekin í vinnunni. Leirhnoðið bara gerðist.
Sérð'ekki konu með hlæjandi ljónsung'í hárinu?
Hornauga gýtur'ún, furðar sig mikið á glottinu.
Veit ekki hvar eða hvenær má von eig'á skottinu.
Hversvegna birtist hér ljón svona í morgunsárinu?
Hún pælir sjálfsagt í því alla restin'af árinu.
Skemmtilegt hnoð.
Ég sé samt hvorki konu né ljónsunga á veggnum. Ég sé persónu úr einhverri sögu, sem ég kem ómögulega fyrir mig hver er. Finnst endilega að það sé úr einni bókinni í sömu ritröð og Græni hatturinn. Já gott ef það er ekki úr Stúf.
Nú verð ég að hugsa um þetta í allan dag.
[Dæsir mæðulega]
Ég sé konuna en mér finnst þetta frekar vera dádýsunginn Bambi í hárinu á henni.
Ef ég tek af mér gleraugun sé ég, tígrisdýr með snöru á lofti. En það gæti stafað af því að ég sé helmingi fleiri punkta gleraugnalaus
Ég sé einn af þessum andlitsóheppnari rómversku keisurum. Snýr næstum hnakkanum í okkur en samt sjáum við munninn.
Ég sé pípuna mína gömlu sem ég lánaði Gunna Þórðar og hann lagaði með benzli.
Ég sé bara einhverja punkta og næ ekki að gera þá myndræna. Þarf maður kannski að hafa kysst upphafsmann innleggsins til að finna það út...[Glottir eins og fífl]
Ég sé konu, eða eitthvað svoleiðis, en ekkert ljón.
Svo finnst mér að þú megir yrkja oftar Tina, þú ert góður hagyrðingur.
Þetta er drulluflott - ég sé konuna - en mér finnst frekar langsótt að sjá ljónsunga út úr hinu...