Það var kominn tími til, ég fór í Miðgarð einn besta og gjöfulegasta ballstað á gérvöllu landinu!
Kóbaltið í meira lagi, svo ekki man ég mikið eftir því, en ég heilsaði öllum sem ég hitti með handabandi og svo var það kink á kolli þegar maður hitti þá í annað, þriðja og fjórða sinn á ballinu. Þið vitið hvernig þetta er, annað hvort dansar maður, situr kyrr á bakendanum, eða ráfar um. Ætli ég hafi ekki gert þetta allt "tvípunktur og svigi til vinstri"

En þá komum við að deginum áður, þá sat ég sallarólegur eins og alltaf í herberginu mínu, númer 2210 og fór að huga að því afhverju því væri svo skemmtilega til að í mörg skipti á sama deginum hefði komið þriggja stafa tala sem aðeins var táknuð með einum tölustaf.
Þær tölur voru fjórirfjórirfjórir, áttaáttaátta og svo var fimmfimmfimm.

Ég bíð bara eftir þessum frægu sexsexsex, númer óhýrunar sem hann Brúsi minn syngur svo vel um, kannski eru þetta leyndir kraftar í loftinu, Iron Maiden rafmagnar landið áður en hún kemur...skuggalegt.

S1ndr1 hér, talar frá Norðurlandinu