Í tilefni mikils dags í sögu mannkyns.
Í dag höldum við upp á fyrsta dag maímánuðar - báráttudag verkalýðs um allan heim.
Í þessu samhengi er ekki úr vegi að spyrja að því hver þessi verkalýður sé eiginlega. Ekki erum við Íslendingar með margar verksmiðjur hérlendis, þótt einhverjar séu þær nú víst og fari smátt og smátt lítillega fjölgandi. En þrátt fyrir verksmiðjufæð er hér á skerinu engu að síður stór verkalýðshópur. Þetta er fólkið sem vinnur þjóðþrifaverkin - hreinsar upp rusl, smíðar hús, verkar fisk, og fleira og fleira sem þjóðfélagið gæti engan veginn verið án.
Fyrsti maí er dagur þessa fólks. Fólksins sem á ekki hlutabréf eða hús á Arnarnesinu, en sem er í mínum augum hins vegar mun merkilegra og mikilvægara en stjórnendur og annar upparuslaralýður. Þennan eina dag á ári er það sett í öndvegi og göngur eru gengnar til að minna á málstað þess.
Því er ekki úr vegi að spyrja hversu miklu hefur verið áorkað í sögu verkalýðsbaráttunnar. Hvar stendur lýðurinn gagnvart hinum valdamikla minnihluta elítunnar? Ég verð því miður að segja að staðan er ekki góð. Enn þarf þorri fólks hér á landi að þræla myrkranna á milli til þess eins að hafa mannsæmandi tekjur - tekjur sem rétt hrökkva til að framfleyta fjölskyldunni án óhóflegs munaðar. Svo er það hið stighækkandi íbúðaverð á höfuðborgarsvæðinu, sem er einstaklega ískyggileg þróun. Fólk sem er nú að stíga fyrstu skrefin í átt að því að koma undir sig fótunum stendur frammi fyrir því að það verður að taka himinhá lán til þess að koma þaki yfir höfuð sér. Aðrir, sem hafa safnað nægilegum auði til þess að eiga húsnæði hér og þar, standa hins vegar frammi fyrir því að nú geta þeir selt eitthvað af því með umtalsverðum hagnaði. Semsé, hagnaði án nokkurrar fyrirhafnar. Oft er það svo, að það eina sem til þarf til að græða peninga eru peningar og tími. Þegar menn eru komnir yfir ákveðinn hjalla, þá sjá peningarnir um að ávaxta sig sjálfir.
Misskipting í þjóðfélaginu er enn sorgleg staðreynd. Hvers eiga þeir að gjalda, sem ekki eiga peninga til að ávaxta? Er þetta réttlæti?
Spyr sá sem ekki veit.
En að lokum vil ég óska ykkur öllum til hamingju með daginn. Fram þjáðir menn í þúsund löndum!
...sem þekkið skortsins glímutök.
Málið er að það þekkir enginn skort í dag svo það nennir enginn að pæla í þessu brölti. Hættu svo að öfundast út í það að einhver græði pening.
Nei, í dag þekkir svo sannarlega enginn skort, sérstaklega þeir í Afríku. Mikið rétt hjá Fífla.
Þú tókst það ekki fram svo maður hugsar um það víðtækasta, a.m.k. ef það kemur verr út fyrir þig.