Viđ Ýsfirđingar skiljum ekki ţetta endalausa krepputal og barlóm. Heima í Ýsufirđi er enginn skortur. Ţar unum viđ sáttir viđ allsnćgtir ţess sem landiđ og sjórinn gefur. Á málfundi hjá ungmennafélaginu fyrir skemmstu var einmitt rćtt um meinta kreppu. Komust menn ađ ţeirri niđurstöđu ađ ţetta krepputal í höfuđborginni gćti jafnvel leitt til ţess ađ fólk leitađi í auknum mćli í sćluna og gnćgtirnar í Ýsufirđi. Varđ mér ţá eftirfarandi vísa ađ orđi:
Í Ýsufirđi er engin kreppa
allir vilja ţangađ skreppa.
Ţar er nóg ađ bíta og brenna,
ţar börnum sund ég er ađ kenna.
En fer ţá ekki kćri Sundi best á ţví ađ ţú farir ađ kenna sund í höfuđborginni og ţá verđi öll kreppa úr sögunni?
Skál, í heimabrugguđu maltöli !
-
Ţegar korns víst enginn á
út´í hlöđu skeppu,
mannauđurinn mikiđ ţá
mildar alla kreppu.
Já, kćru félagar, vissulega er öll iţróttaiđkun og ţá einkum sund hin bezta forvörn. Einnig gegn kreppu og annari óáran. Ţađ vitum viđ Johnny Weissmüller og ađ sjálfsögđu einnig Hlégestur, skóla- og sundfélagi minn forđum.
Takk fyrir vískukorniđ, kćri Znatan. Međ ţínu leyfi fć ég ađ lesa ţađ upp á nćsta ungmennafélagsfundi.
Takk fyrir innlitin. Ég leit viđ hjá Skabba. Skra**i góđ vísa hjá kauđa.