— GESTAPÓ —
Melkorkur
Nýgræðingur.
Saga - 4/12/04
Ævintýri Starkarðs og Kó, hluti 2

Meira af þessu

En að vera veðurfræðingur er nokkuð helvíti spennandi starf. Maður fær að lýsa hinum og þessum staðnum einsog staðnum “Vændum” sem Starkarð langaði alltaf svo mikið til. Kannski að hann hafi verið þar þegar veðurfræðingjagengið ruddist inn til hans. Eða, í íbúðina þarna. En allavega, þá langaði Starkarð þangað. Þannig að hann hringdi niðrá Hreyfil og spurði hvað það myndi kosta að fara frá heimilinu hans og keyra til landsins “Vændum”. Það sem gerðist var að hann heyrði svona líka skemmtilegt lag sem var svona “dúdd, dúdd, dúdd”. En starfið var semsagt spennandi. Í allvörunni. Hann varð svo frægur fyrir að vera ógeðslegur að honum var boðið að koma til Bandaríkjana og flytja fregnirnar þar. Þannig að hann fór frá RÚV, flutti til Bandaríkjanna og hræddi lítil börn úr skónum. Svo var að sjálfsögðu einhver sem kom og kærði hann því hann sagðist hafa verið svo hræddur við þetta smetti sem hafði komið í staðinn fyrir fyrirmyndina hans, sem hét Gorch Fock og var frá Þýskalandi. Hann var svona ekta veðurfréttaflytjanda gaur og þegar hann talaði um slæmt veður varð hann mjög reiður og kenndi gyðingunum um það og byrjaði að marséra um allt stúdíóið. Á meðan hann söng sinfóníu eftir Beethoven sem enginn virtist vita hvað hét eða jafnvel að náungi sem hét Beethoven hefði verið til yfir heildina, en það skipti örugglega engu máli, hann var löngu dauður. Þannig að herra Gorch Fokk varð fljótt vinsæll fyrir að hafa samið svona fallegt lag. En allavega. Starkarður byrjaði að flytja veðurfréttirnar. En vandamálið var bara að hann var ekkert alltof sleipur í enskunni, þannig að hann þurfti að nota orðabók til að þýða hina og þessa málshættina yfir á ensku úr íslensku. Og svo, einn kaldan vetrarmorgun, þá var hann að lýsa veðrinu næstu daga “Yes, as it appers that we can expect much snow the next week, and a lot of streets covered with snow, so we must make our hands stand out from our sleeves and get out and shovel. Because now there will do no mitten takes.” Þá bað maðurinn bak við myndavélina hann um að gera þessa frétt aftur, og ekki láta einsog allgjört fífl. Þá sagði hann “what, now I come completeley off of mountains, how dare you speak to me like that”. En hann hringdi loks í heimaland sitt í Dominos Pizza, því hann átti svo fáa vini heima hjá sér, til að spurja hvernig hann ætti að segja þetta rétt. Þá lagaðist það allt saman. Og þegar hann þurfti að byrja aftur sagði hann við myndavélakallinn “Well, on with the butter”.

Kafli 1.

Svo var það einu sinni að Starkarður ákvað að kaupa sér tölvu og fékk svona internet startpakka með. Og þegar hann kom heim var það fyrsta sem hann gerði að dánlóda þessu Msn sem hann sá á netinu. Og svo fór hann á svona vina spjallrás til þess að geta haft einhvern inná Msninu sínu því hann átti sjálfur enga vini. Og þar náði hann í svona 50 manns og setti inná Msnið sitt. Og svo kom það fyrir einn daginn að hann fékk skilaboð sem voru eitthvað á þessa leið “Vinsamlegast settu Ộ til að minnast þeirra sem létust af flatnefjaárásum í Simbabe í gær, settu einnig fyrir framan það ̐ til að minnast þeirra sem fests hafa í brunnum í gegnum tíðina, settu einnig fyrir framan þessi tvö Ĝ til að minnast Gunnars sem gifti sig í gær, og fyrir framan það allt skaltu setja ø til að minnast aumignja víkinganna sem neyddust til að flytja til Danmerkur, og einnig til að minnast þeirra sem neyðast til að búa þar ennþá”. Þannig að á Msninu hans stóð Ộ ̐ ĜøStarkarður, sem þýðir einmitt stór brjóst á svahílíísku og það sármóðgaði eina mannin frá Svahílí sem var í þessum hóp sem hafði sænað sig inn einmitt á þessari stundu til að sjá þetta og ákvað að hver sá sem skrifaði þetta skyldi fá að deyja. Þannig að hann komst að því hvar Starkarður átti heima og ætlaði að leggja leið sína þangað og drepa hann. En á leiðinni fékk hann risastórt píanó ofan á tána á sér, en ekki hausinn einsog Tommi og Jenni hafa gert svo vinsælt, en hún brotnaði samt nokkuð vel og hann gat ekki barið Starkarð þann daginn.
En svo sá Starkarður einn spjallþráð á heimasíðu þessa vinahóps síns þar sem stóð “hvað er málið”. Hann hugsaði EKKI með sér “þessi bók er málið” heldur skoðaði hann þetta og vildi vita hvað málið væri. Þar stóð eftirfarandi “já, ég er ekki allveg nógu ánægður með allt þetta ´folk þarna úti sem sármóðgast ef maður segir eitthvað smá grín um söfnuði þeirra, trú, hópa sem þau eru í o.s.frv. því mér finnst að það eina sem það geri sé að ýta undir þá alhæfingu að við séum einhvernveginn frábrugðinn. Smá djók á ekki að geta sært neinn, en ef að fólk fer allveg í kerfi ef þú kemur með smá saklaust djók varðandi kannski feminisma við stelpuhóp þá finnst mér eitthvað vera að. Ég meina, hvað með það þótt strákra gangi um í “Femin-free” bolum? Það þýðir ekkert. Það eru engin föld skilaboð þarna. Þetta er ekki einsog að ganga um í “ég hata kvenmenn og mér finnst að þær ættu bara að drullast bak við eldavélina” því það mundi ekki meika neitt sens. Hvernig er hægt að fara bak við eldavélina? Er hún ekki oftast föst við vegg? En allavega, takiði gríni. Sjittafokk”. Og þá hugsaði Starkarður með sér “ha”? og fór og fékk sér pönnsur.

Og núna skiptir mig engu hvað ykkur finnst, restin kemur samt. En tjáið ykkur nú samt.

   (1 af 21)  
4/12/04 06:01

Lómagnúpur

Namm, pönnukökur. Obbosí, ég gleymdi alveg að halda jafndægrahátíð!

4/12/04 06:01

Kynjólfur úr Keri

Af hverju langar mig allt í einu í Langloku?

Melkorkur:
  • Fæðing hér: 21/11/04 23:24
  • Síðast á ferli: 29/11/06 20:01
  • Innlegg: 1
Eðli:
Melkorkur er mest megnis blár þessa dagana, en sást nýlega til hans í för rauðs broskalls. Melkorkur er bundinn.
Fræðasvið:
Hann er með BA-próf í geirum, stúdent í dönsku og þjóðhagfræði, sem og margvíslegar listir hans á skriffærum.
Æviágrip:
Hann átti erfiða daga þegar hann var að alast upp. Hann var neyddur með í ránsferðir víðsvegar um Evrópu með feðrum sínum og móður, þeysandi um í knerrum og langskipum. Hann lærði ungur að aldri að fara með geir, og fáir hafa komist jafn langt í þeirri list að fara með geir og hann.
Melkorkur er ásatrúar.