Ætli manni finnst sá stelpa fallegust sem er einna líkust manni sjálfum? Mér hefur oft dottið það í hug. Sumir passa einfaldlega saman einhvern veginn.

Hjónasvipurinn margfrægi? O nei... ekki held ég að hann hafi neitt að segja.
Svo er líka spurning með Ödipusar- og Electruduldirnar, ætli það sé eitthvað vit í því?

Þú færð mín bestu meðmæli fyrir þennan smekk. Ég þarf að sjá ákveðna fegurð bæði innra og ytra í manneskjunni til að hún höfði til mín. Gott dæmi er þegar ég fyrir nokkrum árum vann á stað sem allar stelpurnar sem voru að undirbúa sig undir fegurðarsamkeppni mættu daglega. Ég var spurður um hvernig væri að umgangast þær alla daga. Ég spurði hvað maðurinn ætti við. Ég tók einfaldlega ekki eftir þeim. Eftir það fór ég að kanna þær betur og sá ekkert sem þær höfðu framyfir aðrar stelpur á þeirra aldri.

Þarfi, deilirðu þessari skoðun ekki með flestu óvitskertu fólki?

Greiningarvélin mín er margfeldi af þessum þáttum frekar en summa.

Ef marka má þennan pistil held ég að þú sért bara einstaklega heilbrigður og eðlilegur maður og ég spái því að þú hittir hana á heitu júlí kvöldi á rölti í miðbænum.
Sennilega verður það ást við fystu sýn hjá ykkur báðum.

Já Þarfagreinir... þú kannt sko að greina hlutina niður... salút

Það er vísindalega sannað að líkamleg fegurð er meðaltal. Séu passamyndir allra íslenskra karla eða kvenna (hvort í sínu lagi) bornar saman og úr því steypt nokkurskonar meðaltal, fæst "hið fullkomna andlit." Ég efast samt um að þessi aðferð virki á andlega fegurð.