Ţessi saga er algerlega sönn - ţví miđur!
Ég fór ađ velta ţví fyrir mér af hverju ég vćri nú eins og ég er og hver hefđi skitiđ í hausinn á mér? - Ţá réđst ađ mér ţessi minning:
Ég átti mikiđ safn af misfurđulegum vinum ţegar ég var ungur enda ólst ég upp í Fellahverfinu. Einn ţeirra var snćlduofvirkur vitleysingur sem var illa haldinn af njálg og ţráhyggju.
Ég ellti hann í gegnum hverja vitleysuna á fćttur annari uns mér var nóg bođiđ.
Ţegar viđ vorum 13 ára gamlir flutti hann niđur í bć. Ég heimsótti hann stöku sinnum en fannst hann ţó orđinn full ruglađur fyrir rest - meira segja fyrir minn smekk!
En eitt skiptiđ bauđ hann mér inní herbergi til sín ađ sýna mér klámmynd sem hann hafđi hnuplađ af bróđur sínum.
Ég settist niđur og hófst sýningin. Fljótlega spyr hann mig hvort ég hafi séđ brund? - Ég var fljótur ađ neyta ţví... Ţá tekur kvikindiđ út á sér grallarann og fer ađ strjúka af áfergjan. Já ég sat ţví sem nćst viđ hliđina á honum... andskotinn! - Svo vippar hann sér leyftursnökkt fram en snýr flótt aftur međ eitthvađ ţađ smeđjulegasta helvítis skítaglott sem sést hefur og heldur á bolla. Ţví nćst rekur hann bollafjandann uppađ andlitinu á mér og sýnir mér uppskeru stritsins.
Já afstyrmiđ sýndi mér sko hvađ hann var orđinn mikill karl á ţví ađ flytjast milli hverfa... Alveg búinn ađ ţroskast um ţrjátíu ár...
Ég fć alltaf óstöđvandi hláturskrampa ţegar ég rifja ţetta upp og hvađ ţá ţegar ég básúnađi ţessu útum allann skóla... Ţađ var ekki uppi á honum typpiđ ţá!
Ţađ var gott ađ búa í Fellunum!
Ég slapp sem betur fer viđ allt félagslíf innan Fellahverfisins ţó ađ ég hafi búiđ ţar í u.ţ.b. ár. Hinsvegar gćti ţađ líka stafađ af ţví ađ ég var ađeins 6 ára og gekk í skóla í Austurbćnum, ţar sem mađur ţurfti ađ fara upphátt međ bćn á hverjum morgni.
Afar skemmtileg tvírćđni hjá Gálkninu ađ rita „neyta“ í stađ „neita“. Svona er sannleikurinn. Sé hann ekki sagđur slysast hann međ ţegar undirmeđvitundin verđur samfélagslegum hömlum hins međvitađa yfirsterkari.
Upphaflega ţýddi orđiđ „brundur“ hrútur. Ţýđir ţađ enn í fćreysku. Finngálkn á ţó vafalaust viđ alţekkta metaţesu.
Ég man ţegar ég var ađ hlaupa í gegnum Fellahverfiđ í gamla daga til ađ komast í sund og á bókasafniđ. Mađur gat aldrei veriđ viss um ađ komast í heilu lagi til baka.
Góđur Finni, fjandi góđur bara. Ég lenti í svipuđu en ekki alveg jafn grafísku og ţú. Segi ţér frá ţví seinna.
Dauđ börn í bolla
- býđ ţér drykkinn holla.
Ef vilt í tísku tolla
teygađu nú, rolla.
Oj, Ţarfi...
Nokkuđ skondin saga en ég segi eins og Skabbi; djöfull ertu skemmdur Finngálkn.
Mér finnst nú lágmark ađ ţeir sem ćtla sér ađ dansa á línunni hér kynni sér reglur um ypsilonnotkun.
ég ţekki gaur sem lenti í ţví sama, hann er dálítiđ skrítinn núna en ţađ er ennţá hćgt ađ eiga í siđferđislegum samrćđum viđ hann