Ég er skynsemishyggju maður í raun rétthyggjum maður. Sem er samþætting Rökhyggju og raunhyggju. Nú af hverju er ég ekki annað hvort. Nú vegna þess að það er ómögulegt að fá niðurstöðu alls með því einu að hugsa um það og lesa. Og að það er skelfilegt að menn þurfi reyni alla mögulega hluti til að komast að sannleika lífsins. Fyrir mig lítur málið svona út. Þegar börn og fullorðnir eru of gáfaðir missa þeir skynsemina að einhverju leiti. Tala nú ekki um þá sem fara í læknisfræði og kalla viðfangsefni sín fyrirbæri. Fólk er ekki fyrirbæri frekar en læknarnir. Þeir sem þurfa á læknis aðstoða að halda eru viðfangsefni þess læknis sem það leitar til. Og gefi maður leifi til að nota niðurstöður rannsókna sem á honum eru gerðar er það aftur kræft leifi að mínu áliti. Og aldrei má slíkt notað til að læknirinn sem er/á að vera þjónn mannsins upphefji sig. Slík lýsir þroskaleysi hreins rökhyggjumanns. Og talandi um hroka. Þá er það yfirgengilegur hroki að menn fái ekki leifi til að stunda háskólanám án þess að hafa tekið stútendinn. Það fólk er ekkert vitlausara. Að mörguleiti er það gáfaðra. Vegna þess að það sér stærri myndina en hinir eru fastir í smá atriðunum. Þetta vita flestir gáfaðir menn og konur er stunda nám eða leita eftir fróðleik að einhverju viti. Ég skildi ekkert í skóla vegna þess að ég er þannig gerður að ég vildi læra það sem krafðist einhvers af mér. Eða í raun vildi ég fá að læra á lífið. Ég var þannig að ég þurfti bara að horfa á hlutinn gerðan og ég fór og reyndi hann. Það er nefnilega þannig með marga, ekkert er algyllt, að þeir læra best af því sem þeir sjá heldur en heyra og lesa. En sumir eru það gæfusamir að ná því að sameina þessa tvo eiginleika. Hvort heldur kemur á undan að lesa og hlusta eða reyna verkinn það er algert aukaatriði. Þess vegna finnst mér að börn ættu að fá einka kennara í stað þess að kerfi meðalmennskunnar dæmi þau til dauða. Eða segi eitthvað ama að þeim vegna gáfna þeirra. Það er nú þannig að margir þeir sem leita eftir stöðum í barna skólum hafa bara ekki skinbragð á hvað alvöru gáfur eru vegna þess að þeir hafa þær ekki. Hér á Íslandi er margt um gáfað fólk og sú arfleið sem myndi skapast með því að kenna börnum fast námsefni gæti orðið gríðarleg í heimsögunni. Sögu, hagfræði, grunnlögfræði, heimspeki og að skrifa ritgerðir um bækur og nám sitt strax um 9ju ára aldur og henda þeim svo á götuna um 14tán – 15tán ára aldurinn svo það öðlist þroska og skilning á veröldinni. Og hleypa þeim svo að hringborðinu eftir að glóra er komin í kollin á þeim ef þau hafa ekki náð yfirráðum hér og hvar um heiminn. Tilbúið að taka heiminn í gegn. En þannig fólk eru margir íslendingar. Sem ertu að einhverju viti. Verum því skynsemishyggjufólk. Og gerum það sem er rétt.
En margir eru þannig að þeir virðast ekkert vilja læra og eru að virðist í eiginn heim. Það ætti að láta þá einstaklinga vera en gefa þeim mat og íverustaði. Þvílíkt gull það fólk er er fáum gefið að skilja. Þeir segja eitthvað ef þeir hafa eitthvað að segja. Þeir þurfa bara ekkert að læra að því er virðist en þeir fylgjast með. Það eru gáfur. Líkt og ég var. Ég undi mér best einn og geri enn að mörguleiti. Það er ekki allra að skilja það sem þeim er ekki gefið. Að öðrum kosti hefði þeim það verið gefið. Munið að ekkert er algyllt og fáfræðin er í öllum mönnum vegna þess að fáir geta vitað allt. Að því er virðist.