Hnerri er merkilegt fyrirbæri og virðist vera ósköp misjafnt hvernig fólk bregst við hnerrum.

Ef um einstakan atburð er að ræða, þá er sjálfsagt að bera einfaldlega hendur að vitum til að koma í veg fyrir dreifingu slímsins og þvo sér síðan um hendurnar við fyrsta tækifæri. Ef aftur á móti síendurtekinn atburður er um að ræða er sjálfsagt að nota vasaklút. Neftóbaksneysla eykur á hnerran og mæli ég með því að nota það í óhófi.

Þá er sjálfsagt að þeir sem verði vitni að hnerranum segi Guð hjálpi þér. Í því felst nokkuð trúarlegur boðskapur og væntanlega tengt þeim tíma þegar menn fengu alvarlegur flensur í gamla daga og dóu jafnvel af þeim. Það þykir þó almenn kurteisi enn sem fyrr.

Hljóðið sem kemur frá hnerrum er undantekningarlaust -atsjú- og legg ég til að fólk leggi við hlustir næst þegar það heyrir einhvern hnerra.

Sagt er að það jafnist á við 10% fullnægingu að hnerra og gerði ég tilraun einu sinni og dældi neftóbaki í nefið á mér. Tókst mér að hnerra 10 sinnum á um korteri og verð ég að viðurkenna að þótt hnerrinn hafi verið góður þá jafnaðist það ekki á við fullnægingu, en gott var það eigi að síður.

Að endingu vil ég segja að mér þykir óeðlilegt þegar fólk reynir að bæla niður hnerran og heyrist þá oft lágvært hviss, sem mér þykir frekar ósmekklegt hljóð. Kröftugur og hressandi hnerri er partur af mannfólkinu og algjör óþarfi að bæla hann niður.

Guð hjálpi ykkur.