Mér er sama hvađ fólk segir og tuđar. Hálf- og óbyggđu hverfin og stórhýsin í henni Reykjavík eru ţau fegurstu sem ég hef augum litiđ.
Ósköp ţykir mér miđur ţegar ungir dćgurtónlistarmenn skreyta lög sín viđurstyggilegum ambögum og óforsvaranlegum málvillum. „Ţađ var sagt mér“ – hvusskonar íslenska á ţađ ađ vera? Hvert stefnir ţessi unga kynslóđ eiginlega? Er henni fjandakorniđ ekkert heilagt?
Hingađ og ekki lengra. Ef Jónína Ben kemst til áhrifa í framsóknarflokknum heiti ég ţví ađ endurfćđast sem stólpípa og hefna hans grimmilega.