Yfir liggur uggur
ćrinn landi vandi
Trump er himpiđ tregra
tálsýn hinna frjálsu.
Loksins lausir kosiđ
lúđasnúđar ríkja
minnis hafa mennska
mandarínu Banda.

[Uggur liggur yfir landi hinna frjálsu. Himpiđ Trump, tálsýn tregra, er ćrinn vandi. Loksins hafa minnislausir lúđasnúđar Bandaríkja kosiđ mennska mandarínu.]

Fari ţađ í hálfhoppandi heitasta helvíti. Á nú ađ klína manni blásaklausum á einhverja peningalufsu? Eina ferđina enn. Hvađ međ Hófí? Hvađ međ Megas? Hvađ međ Baldur fokking Tryggvason?!

Ommnommnommnomm. Ommínommnommnomm. Njommsnjomms. Gommonomminommnomm. Njammsnjamms? Ohohoho hohoho! HAH! Njommimjomm. Ommnommnomm. Tíhíhí.

Enginn kostur er mér sístur
– allar konur gisti.
Enda kjellinn yfirlýstur
öfgafemínisti.

Ef umferđ um líf ţitt er erfiđ og ţung
og illfćrt ađ koma sér héđan.
Leggđu ţá sköfu ađ skeggjuđum pung
uns sköllóttur ertu ađ neđan.

Opnast ţá heimsins hýrasta braut
– hólpinn ţú gengur í burtu.
En ólukkans lággresiđ, lođiđ í graut
liggur í hversdagsins sturtu.

Snert fésbók mína, femínistadís
svo fái ég mér aldrei strákaís.
Viđ stöđu mína kát ţú kommentar
um kynjahalla mjókuriđnađar.

Ef fávitar sem fitla netiđ viđ
hin femínísku gildi setja á biđ.
Ţú karlrembur ţá kallar, nógu hátt
ţá klćđa ţeir sig aldrei meir í blátt.

Ég heyri á fésbók villtan veggjaţyt.
frá valkyrjum sem eru alveg bit.
Snert fésbók mína, femíníska dís
svo fái ég mér kynjafnađan ís.

Handbolti ég hata ţitt
hređjatak á ţjóđarpungnum.
Farđu beint í fúlan pytt
ađ fokkings ţjóđsöngvunum sungnum.

Stundum kemur ţađ sér bara skrambi vel ađ geta fótađ sig á vatni.

Jáhérnabarastahér. „Björt framtíđ?“ Er ţetta virkilega ţađ besta sem flokkaflakkaranum og bestuskinnunum datt í hug? Hvađ međ „Blóm og kanínur“, „Ástarpungarnir“ eđa „Englatásur“? – Hvílík kvođa og vemmivelgja.

Helvíti rennur framsóknarblóđiđ hćgt í ćđum erfđaprinsins.

Skrambans, ćtlađi ađ elda jólasúpuna fyrir mömmu og stjúpa, en fattađi ţá ađ ég á ekki jesserót. Hvar fćst svoleiđis? ...Eđa á mađur bara ađ nota gulrót?

Hrínum, hrínum, hemjum ekki grátinn,
harmur er ađ sliga Pyongyangborg.
Kommúnismans fallinn kćrleiksdátinn,
Kórea, hin nyrđri, lostin sorg.
Vasaklútinn vildi ég gefa til
ađ vera kominn yfir hann Kim Jong-il.
Vćnsta klútinn vildi ég gefa til
ađ vera kominn yfir hann Kim Jong-il.

Ég vil ađ gefnu tilefni ítreka ađ jólin eru fćđingarhátíđ mín – ekki Icesave.

Bara eitt, örstutt. Nćst ţegar ţiđ grafiđ mig upp, til ađ tékka á arsenikeitrun, geimverufingraförum, skotsárum eđa svoleiđis dótaríi. Nenniđi ađ láta mig fá ćpadd áđur en ţiđ mokiđ mig aftur niđur.