Ég horfđi á afar fróđlegan ţátt í norska ríkissjónvarpinu í fyrrakvöld um samanburđarrannsóknir á hripseiglu nćlonregnhlífa. Stórkostleg norsk dagskrárgerđ á heimsmćlikvarđa. AFHVERJU ERU EKKI SVONA ŢĆTTIR Á DAGSKRÁ RÚV? Hvurslags mannhatur er ţađ eiginlega sem viđgengst hjá hinum háu herrum í Efstaleitinu? Á sama tíma var sýnd ömurleg áróđursmynd um brosmildi japanskra höfrunga sem skildi ekkert eftir sig nema hungurtilfinningu. Ég fór beinustu leiđ í 10-11 og keypti mér hrefnukjöt sem ég át hrátt og skolađi niđur međ G-mjólk.

Glitnir hét salur,
hann var gulli studdur
og sjálfumgleđi hiđ sama;
nú ţar féhirđar
híma flestan dag
– tćta gögn og gráta.

Ţađ ţarf ađ tappa af formenni framsóknar. Kallánginn er bersýnilega ílla haldinn af metanuppţembíngi. Ellegar ţví sem bćndur nefna dellu. Međ tilheyrandi stórmennskubrjáli og ránghugmyndum.