enginn sómi
glötuđ virđing, vegsemd.
Heillum horfin
hímir svikin
ţjóđ í djúpum draumi.
Illt er umtal
eiturtungna
nöđrum netiđ ofiđ.
Aumt er Ísland,
eymdarbćli.
Ţung er sorg á sinni.
Andsvítans bévítans skrattskrambans ţorri.
Déskotans rćkallsins djöfulsins ţorri.
Defilsins grefilsins ólukkans ţorri.
ţá er best ađ híma inni.
Rökkurgestur ringlar minni.
Reyni flest á eigin skinni.
Ţađ er gult og mjúkt.
Og meistarakokkarnir segja:
Ađ ţetta sé.
Besta smjör heimsins!
En ţetta er bara tímabundiđ ástand.
Viđ höfum áđur flutt inn smjör.
En ţetta stafar af ţví.
Ađ ţađ er.
Neyslubylting í fitunni!
Og viđ verđum ađ fá ţetta smjör frá vinum okkar Írunum.
Og setja í örfáar vörur.
Og svo kemur bara nćsta ár.
Međ allri sinni mjólk!
leiđindaslytti,
vemmilegt, vćmiđ
vitsmunamorđ.
Fari ţađ fjósslóđir
fúlum í pytti.
Klígjulegt, klćmiđ
og klunnalegt orđ.
Ég tel ađeins tímaspursmál ţar til gerkosmískar verur, t.d. geimverur fara ađ taka fólk, ófrjálsri hendi og án ţess samţykkis, af ţessum stöđum.
Bónus-Jói bakkar frá;
ber fyrir sig nísku.
Fornfrćg kaupmannskempan ţá
komin er úr tísku.
Ţá er páskaplaniđ ađ komast á hreint.
Út ađ borđa međ strákunum annađ kvöld, rauđvín og nćsheit.
Sörprćspartí í Hlíđunum á föstudaginn, e-đ sem Júddi er búinn ađ vera ađ plotta. Líklegt ađ mađur hangi ţar eitthvađ fram eftir nóttu – alveg hellađur.
Tek ţađ svo bara massarólega á laugardaginn og fer síđan í mat til pabba gamla á sunnudaginn – ţ.e.a.s. ef ég kem mér aftur á lappir.
Á mánudaginn ćtla ég svo á skíđi međ Mćju.
Eru engin takmörk fyrir ţví hversu lágt ţessi Halldór LochNess eđa hvađ hann nú heitir sá ágćti mađur, getur lagst? Ég held nú ađ hann ćtti ađ einbeita sér ađ ţví ađ lćra stafsetningu en ađ bera út róg um sér siđprúđari og sómakćrri menn. En svona fyrst viđ erum á annađ borđ byrjađir á játningunum, hver var ţađ ţá sem drakk sig útúr og lét tattúvera sćnska fánann á bossann á sér eftir nóbelsverđlaunahátíđina? Ha?