Mér finnst gott ađ maula ís,
mikiđ fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikiđ er ţađ gaman.
Er annars ađ pćla í ţví hvort ţetta „sko“ eigi kannski ekkert heima ţarna. Ţađ er náttúrulega danska.
Sko til. ţetta góđa kvćđi er ţá fundiđ.
Ertu dauđur, elsku vin?
Ć, hvađ ţađ var gott.
Lokast ţá ţitt ljóta gin
og lćvíst hverfur glott.
Oní holu hnígur brátt
hrć ţitt, önd og sál.
Ég mun lyfta horni hátt
og hrópa glađur: Skál!
Ógn og skelfing, hugur hrýs.
hvernig gastu, Ernest ... djís ...
skiliđ viđ ţig undir ís
eldvatnslýs í kassavís?
Hefđann blessađ viskuvatniđ ţambađ
– vímađur á pólinn hefđi rambađ.