Vinur minn í frćđunum, stór og stćđilegur, afar fróđur og međ mikinn og einlćgan áhuga á hvers kyns afkimum mannlegrar hegđunar kom til mín mađ grátstafinn í kverkunum og sagđist ekki geta ţetta lengur. „Geta hvađ?“ spurđi ég sakleysislega ţó ég vissi fullvel ađ hann vćri ađ vísa til eldheitra ástaratlota sinna og feitlagna nćrsýna bókavarđarins međ uppsnúna efrivararskeggiđ í ónefndri matvöruverslun hér í bć...

Jćja, ţetta er orđiđ gott.

Nú fer ég og skrái mig á Snapptjatt og Tinder og Twitter og allt ţetta sjitt. Ţiđ getiđ bara fylgt mér ţar.

Ţá er hćgt ađ loka ţessum kirkjum öllum og breyta ţeim í hótel.

Ég horfđi á afar fróđlegan ţátt í norska ríkissjónvarpinu í fyrrakvöld um samanburđarrannsóknir á hripseiglu nćlonregnhlífa. Stórkostleg norsk dagskrárgerđ á heimsmćlikvarđa. AFHVERJU ERU EKKI SVONA ŢĆTTIR Á DAGSKRÁ RÚV? Hvurslags mannhatur er ţađ eiginlega sem viđgengst hjá hinum háu herrum í Efstaleitinu? Á sama tíma var sýnd ömurleg áróđursmynd um brosmildi japanskra höfrunga sem skildi ekkert eftir sig nema hungurtilfinningu. Ég fór beinustu leiđ í 10-11 og keypti mér hrefnukjöt sem ég át hrátt og skolađi niđur međ G-mjólk.