Helvítis rugl. Ég hefði betur tekið mark á honum Júdasi mínum þegar hann sagði okkur strákunum að selja allt í fyrra. Annað en þessum svikulu verðbréfapésum.
Góður vinur minn, lærður mjög og mikilsvirtur bróðir í fræðinum kom til mín, slefandi af geðshræringu og hjúfraði sig upp að mér. Sagði með ekkasogum að hann væri hættur með lávaxna forverðinum með ístruna og tjúguskeggið. Ástæðan? Jú, sá síðarnefndi sagðist fá of mikil útbrot af hugvitsamlegum tilraunum þeirra með ýmis forvörsluefni á leynilegum fundum þeirra í Þjóðdeild Landsbókasafnsins...
Vinur minn í fræðunum, sem ég veit að er mikill tilraunamaður í svefnherberginu kom að máli við mig og sagði farir sínar ekki sléttar. Svo virtist sem ungi, kynþokkafulli, sænski norrænufræðingurinn sem hann hefur verið að hitt á laun í handritageymslunni hafði ofboðið honum þegar sá vildi að hann læsi upp úr Konungsbók Eddukvæða, meðan á atlotunum stæði. Já það er vandlifað í þessum heimi.