Vinur minn í fræðunum, stór og stæðilegur, afar fróður og með mikinn og einlægan áhuga á hvers kyns afkimum mannlegrar hegðunar kom til mín mað grátstafinn í kverkunum og sagðist ekki geta þetta lengur. „Geta hvað?“ spurði ég sakleysislega þó ég vissi fullvel að hann væri að vísa til eldheitra ástaratlota sinna og feitlagna nærsýna bókavarðarins með uppsnúna efrivararskeggið í ónefndri matvöruverslun hér í bæ...

(Hann:)
Eia!
Eia sameining!
Eia kaupréttarsamningar!
Eia spillíng!
spillíng í OR
hver fór í OR
mætti á stjórnarfundinn og hló
stjórnarfundinn og stjórnarfundinn
og gerðist milli?
Villi!
Kondu Villi
Kondu litli millivilli
að kyssa bíngapínga
uppí OR!

(Borgarbúar:)
Svei attan!

Mikið óskaplega voru eldhúsdagsumræðurnar um daginn skemmtilegar. Frábært sjónvarpsefni. Yndislegt alveg hreint. Og mikið var gaman að sjá hvað þingmenn Reykjavíkur báru af landsbyggðarlýðnum.

Oft hefi ek fullr verið. Aldrei sem í gærkveldi þó. Fokk hvat ek em hellaðr.

Skelfilega getur fólk verið skammsýnt. Hér er ég með frábærar tillögur, tímamótatillögur, um að breyta Breiðholtinu í stærsta friðland apa í heiminum. En manni er ekki einu sinni ansað hjá borgarskipulagi. Bévítans molbúar.

fjær ertu fornri
frægð þinni
dallur dóps og sælu
pólsins stjarna
starir niðurlægð
yfir Fáskrúðsfjörð

smygli öngvu eirir
armur laga
upprætir amfetamín
en lyfseðla ljúfa
fær lögregla
aldrei upp tekið

fallin af mér fögur hönd
fúið eyra
nefið gengið leið og lönd
ljótt að heyra

drulluskíta helvískt haust
hata ekkert fremur
djöfuls ömurð endalaust
allar vonir kremur

Af hverju hefur þetta aldrei hvarflað að mér fyrr? Það er miklu skemmtilegra að tagga á fallegt steinhús en að skælast þetta austur á Þingvelli og mála þennan moðerfokking mosa.

Ég mæli hiklaust með pönnusteiktum slaungulúngum frá Sörensen kaupmanni, með miklu sméri. Hreinasta lostæti.

Góður vinur minn, lærður mjög og mikilsvirtur bróðir í fræðinum kom til mín, slefandi af geðshræringu og hjúfraði sig upp að mér. Sagði með ekkasogum að hann væri hættur með lávaxna forverðinum með ístruna og tjúguskeggið. Ástæðan? Jú, sá síðarnefndi sagðist fá of mikil útbrot af hugvitsamlegum tilraunum þeirra með ýmis forvörsluefni á leynilegum fundum þeirra í Þjóðdeild Landsbókasafnsins...

Á nú enn og aftur að fara að sleikja sig upp um bakraufina á þessari bannsettu Evru? Vilja þessir háu herrar ekki bara taka upp danska fánann aftur? Og nýta sér stöðugleika og hagkvæmni þýska þingsins í stað þess íslenska? Franski þjóðsöngurinn er líka æði, af hverju getum við ekki notað hann? Og er ekki upplagt að næla sér í litla, netta, ítalska fjallkonu, frekar en þessar þunglamalegu jussur sem við sitjum uppi með?

Öngva á ég sokka

(ennþá síður skó)

- en meir en nóg af naflaló!