Eđa svoleiđis. Ég fékk allavega póstkort frá henni blessađri – af henni og úlfaldanum. Alltaf jafn flennifínt veđur ţarna suđurfrá.
Vođalega er ţetta ţreytandi. Alltaf á ţessum árstíma fer fólk ađ spyrja mig í samúđartón, hvađ ég ćtli ađ gera um páskana.
Svariđ er einfalt – ég skelli mér á skíđi, eins og alltaf.
Á skeljum heim ég skríđ á ný
skjálfandi á beinum.
Viđ dögun hef ég dúxađ í
drykkjutengdum greinum.