Mér finnst gott ađ maula ís,
mikiđ fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikiđ er ţađ gaman.
Er annars ađ pćla í ţví hvort ţetta „sko“ eigi kannski ekkert heima ţarna. Ţađ er náttúrulega danska.
Ek fagna ţví at taka eigi í lurg nafnleysingja ok slefbera á Internetinu.
Sérstaklega vćri ek til í ná í skottiđ á duglausu rógburđarlyddunni sem skrifađi Eglu.
Ég má til međ ađ minna lesendur míona á hina frábćru bók L.I. Reichenau; Neuland, Umrisse eines Weltildes. Ekki er nóg međ ađ höfundur tali um lífiđ sem hleđslu, líkt og ég - heldur rćđir hann mikiđ um grundvallarhugtök, sem ég hef nefnt lífaflsvćđi og lífstarfsíleiđslu - og svo auđvitađ sjálfsagt framhaldslíf á öđrum jarđstjörnum. Geggjuđ bók sem mađur leggur ekki frá sér.
Jćja. Ţađ hafđist. Er loksins búinn ađ finna annađ land fyrir okkur. Vođa lítiđ og sćtt. Međ mörgćsum og rennandi vatni.
En svo er ég hćttur ţessu rugli. Og ég brjálast ef ţiđ rústiđ ţessu líka.