Gerđi mér lítiđ fyrir árla morguns og meig hressilega á styttuna af listaskáldinu góđa í Hljómskálagarđinum. Ţađ ţótti mér fyndiđ.
Fékk póstkort frá Guddu minni úr barbaríinu. Allt gott ađ frétta bara, fínt veđur og allir sćmilega frískir, smá magakveisa eftir eitthvađ alsírsk eiturbras. Bađ hana ađ kaupa ípóđ í fríhöfninni.
Viđ elskum okkar smjör.
Ţađ er gult og mjúkt.
Og meistarakokkarnir segja:
Ađ ţetta sé.
Besta smjör heimsins!
En ţetta er bara tímabundiđ ástand.
Viđ höfum áđur flutt inn smjör.
En ţetta stafar af ţví.
Ađ ţađ er.
Neyslubylting í fitunni!
Og viđ verđum ađ fá ţetta smjör frá vinum okkar Írunum.
Og setja í örfáar vörur.
Og svo kemur bara nćsta ár.
Međ allri sinni mjólk!