Ţjóđbók
Ţú syndum hlađna drottning lífsins lasta
sem lađar til ţín gírug fórnarlömb.
Ţér dreyrsultađri í glenntan kjaft minn kasta
og kýli bleiktum rjóma ţanda vömb.
sem lađar til ţín gírug fórnarlömb.
Ţér dreyrsultađri í glenntan kjaft minn kasta
og kýli bleiktum rjóma ţanda vömb.
Einar Ben
Hippsterinn nefbleikur hímir viđ vegg.
Hljómsveitin fannst honum óvenju slöpp.
Skimar og gónir sem úlfur á egg
ađ einhverju kvenslags ađ taka á löpp.
Ađ ţetta grey skyldi álpast á legg,
agndofa spyr ég mig, rök eru knöpp.
Allt sem hann hefur er húfa og skegg
– viđ Hörpu loks króknar međ fingur viđ öpp.
Hljómsveitin fannst honum óvenju slöpp.
Skimar og gónir sem úlfur á egg
ađ einhverju kvenslags ađ taka á löpp.
Ađ ţetta grey skyldi álpast á legg,
agndofa spyr ég mig, rök eru knöpp.
Allt sem hann hefur er húfa og skegg
– viđ Hörpu loks króknar međ fingur viđ öpp.
Einar Ben
Til hinstu hvílu Gaddafi er genginn
gćđablóđ nú ţekur elsku drenginn.
Traustur vinur horfinn hugskotssjónum
– minn hugur er hjá vígaamasónum.
gćđablóđ nú ţekur elsku drenginn.
Traustur vinur horfinn hugskotssjónum
– minn hugur er hjá vígaamasónum.
Einar Ben
Líf mitt og allflestar hugsanir hafa
hernumiđ amasónvalkyrjur, lýbískar.
Skírlífur hápunktur guđanna gjafa
gljáfćgđar drápsvélar, langtífrá típískar.
Vökulum systrum, sem grćnklćddar gćta
Gaddafís, eldmóđur stöđugt í huga rís.
Ţeim skal ég feginn í myrkrinu mćta
og meydóma afplána glađur í tugavís.
hernumiđ amasónvalkyrjur, lýbískar.
Skírlífur hápunktur guđanna gjafa
gljáfćgđar drápsvélar, langtífrá típískar.
Vökulum systrum, sem grćnklćddar gćta
Gaddafís, eldmóđur stöđugt í huga rís.
Ţeim skal ég feginn í myrkrinu mćta
og meydóma afplána glađur í tugavís.
Einar Ben
Engist í glugga, svargulur suđar
saddur veraldardaga.
Framar hann hvorki stingur né stuđar
– stýfđ er geitungasaga.
saddur veraldardaga.
Framar hann hvorki stingur né stuđar
– stýfđ er geitungasaga.
Einar Ben
Sem marglyttur í pytti fúlum fljóta
feysknir, aldnir búkar hlađnir mör.
Af visnum limum flögur húđar hrjóta
heitum ţveita straum á sinni för.
Lötra milli bakka, brautir ţvera
bleikt af klóri, líkţyrnd hrukkudýr.
Verst er augum ţó ađ ţurfa bera
ţau í sturtu, flekkótt, blaut og rýr.
feysknir, aldnir búkar hlađnir mör.
Af visnum limum flögur húđar hrjóta
heitum ţveita straum á sinni för.
Lötra milli bakka, brautir ţvera
bleikt af klóri, líkţyrnd hrukkudýr.
Verst er augum ţó ađ ţurfa bera
ţau í sturtu, flekkótt, blaut og rýr.
Einar Ben
Rosalega hef ég á tilfinningunni ađ ég hafi gleymt ađ slökkva á kaffikönnunni.
Einar Ben
Ég var ađ venju eitthvađ ađ skottast í útlandinu. Hitti ţar mektarmann mikinn og bauđ honum – eins og ég geri svo gjarnan – ađ fjárfesta í norđurljósunum.
Hann leit á mig međ međaumkvun í svip og spurđi hvort viđ vildum nú ekki halda einhverju smárćđi eftir fyrir okkur sjálf.
Hann leit á mig međ međaumkvun í svip og spurđi hvort viđ vildum nú ekki halda einhverju smárćđi eftir fyrir okkur sjálf.
Einar Ben
Ţig kornbrennda glóđheita gríp ég úr rist
og gylli í einhliđa margarínbađi.
Meymjúkum ostsneiđum legg ţig af list
löđrađar dreyrrauđu rifsmarmelađi.
og gylli í einhliđa margarínbađi.
Meymjúkum ostsneiđum legg ţig af list
löđrađar dreyrrauđu rifsmarmelađi.
Einar Ben
Hruniđ var jú heiftarlega
hjartkremjandi synd
– en núna á ég allavega
eina Smáralind.
hjartkremjandi synd
– en núna á ég allavega
eina Smáralind.
Einar Ben
Ó hlandgyllta hilling!
Ţú heilsunnar vonbjarta gjóska.
Samofin mjallhvítri mjólk
og mulningi hrímkaldra klaka.
Ó freyđandi fylling!
ţú fjölbragđa uppfylling óska.
Seđjandi seytlar um kverk
og sendir mig kíló til baka.
Ţú heilsunnar vonbjarta gjóska.
Samofin mjallhvítri mjólk
og mulningi hrímkaldra klaka.
Ó freyđandi fylling!
ţú fjölbragđa uppfylling óska.
Seđjandi seytlar um kverk
og sendir mig kíló til baka.
Einar Ben
Ţú náttmyrka, ilmfagra, baunmulda blanda
er brennir burt höfgina, svefndrukknum fćrir mér ţrótt.
Fyrst lifna ţá ylvolgum kaleiknum held milli handa.
Ţú heldur mér bragđblakkri greip ţinni í, fram á nótt.
er brennir burt höfgina, svefndrukknum fćrir mér ţrótt.
Fyrst lifna ţá ylvolgum kaleiknum held milli handa.
Ţú heldur mér bragđblakkri greip ţinni í, fram á nótt.
Einar Ben
Eta landsmenn erlugrey
enga fá ţeir rjúpu.
Lóan er í hörkum hey
– hún er góđ í súpu.
enga fá ţeir rjúpu.
Lóan er í hörkum hey
– hún er góđ í súpu.
Fréttir
Lesbók
Úr ţjóđbók
Almáttugur minn einasti! Hann Guđni litli hćttur. Elsku búálfurinn minn.
Hvađ verđur ţá um blessađa sauđkindina, hver á nú ađ gćta hagsmuna hennar? Deyr hún út?
Öll af hinu illa
eining borgar reynist.
Styrkt međ stráum virki;
staulast ţar um aular.
Feilar fáum dyljast,
fylgis drćm er bylgja.
Ból hins beygđa Óla
bćlir enginn lengur.
Ósköp er blessađur Vesturbćrinn fallegur í sólskininu. Ég fékk mér labbitúr út međ Ćgisíđunni í dag og brast satt ađ segja oftar en einu sinni og oftar en tvisvar í grát yfir allri fegurđinni. Fékk svo klígju ţegar ég sá Seltjarnarnesiđ og flýtti mér heim...