enginn sómi
glötuđ virđing, vegsemd.
Heillum horfin
hímir svikin
ţjóđ í djúpum draumi.
Illt er umtal
eiturtungna
nöđrum netiđ ofiđ.
Aumt er Ísland,
eymdarbćli.
Ţung er sorg á sinni.
Andsvítans bévítans skrattskrambans ţorri.
Déskotans rćkallsins djöfulsins ţorri.
Defilsins grefilsins ólukkans ţorri.
ţá er best ađ híma inni.
Rökkurgestur ringlar minni.
Reyni flest á eigin skinni.
Ţađ er gult og mjúkt.
Og meistarakokkarnir segja:
Ađ ţetta sé.
Besta smjör heimsins!
En ţetta er bara tímabundiđ ástand.
Viđ höfum áđur flutt inn smjör.
En ţetta stafar af ţví.
Ađ ţađ er.
Neyslubylting í fitunni!
Og viđ verđum ađ fá ţetta smjör frá vinum okkar Írunum.
Og setja í örfáar vörur.
Og svo kemur bara nćsta ár.
Međ allri sinni mjólk!
leiđindaslytti,
vemmilegt, vćmiđ
vitsmunamorđ.
Fari ţađ fjósslóđir
fúlum í pytti.
Klígjulegt, klćmiđ
og klunnalegt orđ.
Ég tel ađeins tímaspursmál ţar til gerkosmískar verur, t.d. geimverur fara ađ taka fólk, ófrjálsri hendi og án ţess samţykkis, af ţessum stöđum.
Ég horfđi á afar fróđlegan ţátt í norska ríkissjónvarpinu í fyrrakvöld um samanburđarrannsóknir á hripseiglu nćlonregnhlífa. Stórkostleg norsk dagskrárgerđ á heimsmćlikvarđa. AFHVERJU ERU EKKI SVONA ŢĆTTIR Á DAGSKRÁ RÚV? Hvurslags mannhatur er ţađ eiginlega sem viđgengst hjá hinum háu herrum í Efstaleitinu? Á sama tíma var sýnd ömurleg áróđursmynd um brosmildi japanskra höfrunga sem skildi ekkert eftir sig nema hungurtilfinningu. Ég fór beinustu leiđ í 10-11 og keypti mér hrefnukjöt sem ég át hrátt og skolađi niđur međ G-mjólk.
Fór međ hundinn út ađ skíta, mér og honum til heilsubótar. Varđ litiđ upp (ţó ţađ sé nú hálfgildings tabú ţessa dagana).
Og vitiđi hvađ? – Ég fer ekki ofan af ţví: Helvíti vćri nú hćgt ađ fá fínan pening fyrir ţessi norđurljós okkar.
Ţvílík niđurlćging. Ég ađ leika jólasvein í Glćsibć. Ég! Listaskáldiđ góđa. Gaulandi gekkégyfirsjóog land og adamáttisynisjö - ţvílíkur annar eins hortittlingaskítur og leir.
Eins gott ađ ég fái nóg fyrir vćnum sjenna fyrir ţetta helvíti.