Mikið lifandis ósköp er Reykjavíkin mín alltaf falleg. Vesturbærinn ilmar. Perluna ber við himinn. Fuglar syngja. Það er vor í lofti.
En mikið djöfulli sökkar Kópavogurinn...
Ó hlandgyllta hilling!
Þú heilsunnar vonbjarta gjóska.
Samofin mjallhvítri mjólk
og mulningi hrímkaldra klaka.
Ó freyðandi fylling!
þú fjölbragða uppfylling óska.
Seðjandi seytlar um kverk
og sendir mig kíló til baka.
Nú er ég kannski ekki sérfræðingur, en ef ég hefði gert framhaldsmynd um þrumudrenginn Þór, þá hefði hún tvímælalaust borið titilinn: „Mjöllnir snýr aftur“.