Mér finnst gott ađ maula ís,
mikiđ fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikiđ er ţađ gaman.
Er annars ađ pćla í ţví hvort ţetta „sko“ eigi kannski ekkert heima ţarna. Ţađ er náttúrulega danska.
Nú gaspra menn fjálglega um 2. lýđrćđiđ. Isspiss. Svo mikiđ er víst ađ ef menn hefđu haldiđ alminlegum dampi frá minni tíđ vćrum viđ komin á ţađ 12. núna. Lágmark.
Svei. Nú get ég ómögulega gert upp viđ mig hvort ég á ađ skrifa „Nópelsverđlaunapéníngur“ eđa „Nópellsverđlaunapéníngur“.
Hvílík heimska er ţađ ađ eltast viđ úrelt farartćki sem ganga fyrir bensíni, olíu og rafurmagni. Slík ólíkindatól áttu sitt blómaskeiđ fyrir meir en öld síđan. Hve nćr mun fólk átta sig á ţví ađ farskjóti framtíđar er hinn dreymandi hugur, sem rétt beislađur getur flutt okkur um óravíddir alheimsins, án fyrirhafnar og kostnađar.
Ég hlýt ađ minna stjórnvöld einn ganginn enn á ađ einu réttu ađgerđir nú á erfiđum tímum er ađ reisa um allt land opinberar stjörnusambandsstöđvar, opnar allri alţýđu manna – og stórauka ađ sama skapi frćđslu um nýal og ţćr lífsstjörnur sem standa okkur nćst í tíma og rúmi.