Mér finnst gott að maula ís,
mikið fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikið er það gaman.
Er annars að pæla í því hvort þetta „sko“ eigi kannski ekkert heima þarna. Það er náttúrulega danska.
Ógn og skelfing, hugur hrýs.
hvernig gastu, Ernest ... djís ...
skilið við þig undir ís
eldvatnslýs í kassavís?
Hefðann blessað viskuvatnið þambað
– vímaður á pólinn hefði rambað.
„Er þetta veður ekki ósúmm,“ spurði táningsdrengur mig í biðskýlinu í morgun. „Ósúmm?!,“ hváði ég í forundran. „Hvaða fjandans orðskrípi er það ónytjungurinn þinn? Kanntu ekki að mæla á íslenska tungu? Er æska þessa lands orðin fullkomlega gegnsýrð af amerískum slettum og nauðgun íslenskunnar? Kanntu ekki að tala? Varstu kannski að horfa á RÚV apakötturinn þinn? OFSÚMM áttu að segja drengstauli.“
Hann starði á mig tómum augum og sparkaði í sköflunginn á mér.
Vinur minn í fræðunum, stór og stæðilegur, afar fróður og með mikinn og einlægan áhuga á hvers kyns afkimum mannlegrar hegðunar kom til mín mað grátstafinn í kverkunum og sagðist ekki geta þetta lengur. „Geta hvað?“ spurði ég sakleysislega þó ég vissi fullvel að hann væri að vísa til eldheitra ástaratlota sinna og feitlagna nærsýna bókavarðarins með uppsnúna efrivararskeggið í ónefndri matvöruverslun hér í bæ...