Ellegar: „Blómstrandi BDSM dagar á Akureyri: Allt á ađ kveljast!
Ég finn ţađ gegnum svefninn,
ađ einhver laumast inn
međ útbúnađinn sinn,
og veit, ađ ţađ er konan,
sem kitlar „ofninn“ minn,
sem inn međ tösku fer
ađ tánum fjöđur ber
— og iljunum á mér.
Hugar svo ađ hnútunum
og herđir ţar og hér.
Ég veit ađ hún á slćđur
og sleipiefnagnótt
— ég slepp víst ekki í nótt.
Hendur hennar víđförlar
hár mín reisa skjótt.
Hún fer ađ engu óđ
er öđru hverju góđ
og vinnur verk sín hljóđ.
Á međan sem ég öskrandi
öll mín bundnu ljóđ.
Ég veit ađ ţessi lafđi
međ lostaböndin öll
er lygilega snjöll,
og launin, sem hún fćr,
eru látlaus frygđarköll.
En útundan er sá,
sem ađra lćtur smá
fullnćgingu fá.
Fáir njóta eldanna,
sem fyrstir kveikja ţá.
Ekki vill međ Jóku Jenis
(Jesú vegna) snćđa.
Ekki vill hann einn međ penis
efnahagsmál rćđa.
Hvílík heimska er ţađ ađ eltast viđ úrelt farartćki sem ganga fyrir bensíni, olíu og rafurmagni. Slík ólíkindatól áttu sitt blómaskeiđ fyrir meir en öld síđan. Hve nćr mun fólk átta sig á ţví ađ farskjóti framtíđar er hinn dreymandi hugur, sem rétt beislađur getur flutt okkur um óravíddir alheimsins, án fyrirhafnar og kostnađar.
Ég hlýt ađ minna stjórnvöld einn ganginn enn á ađ einu réttu ađgerđir nú á erfiđum tímum er ađ reisa um allt land opinberar stjörnusambandsstöđvar, opnar allri alţýđu manna – og stórauka ađ sama skapi frćđslu um nýal og ţćr lífsstjörnur sem standa okkur nćst í tíma og rúmi.