Ţeir hafa nokkrir veriđ ađ sniglast hér í bakgarđinum undanfariđ. Og haldiđ fyrir mér vöku.
Eina krafan sem ég geri er ađ ţessir skítsokkar hysji upp um sig brćkurnar hćtti ađ riđlast aftan á raufaumri alţýđunni.
– á viđ kalda sturtu.
Dusilmenni, drullusokkar:
DRULLIĐ YKKUR BURTU!
valdsins herrar dissa.
Skyldu opnast eyru ţeim
ef í ţau ég pissa?
ilmkerti og konfektstamp.
Helst ţó ţráđi ţessi jól
ţokkalega sterkan hamp.
sköttum mínum torga.
Ćtli ég verđi aftur ríkur
ef ég hćttađ borga?
Durtaher í öllu fokkar.
Sjálfumglađir sullasmokkar
sinna engu köllum okkar.
fylltu raunum
ylja sér viđ eigiđ hland
á ofurlaunum.
Sko til. ţetta góđa kvćđi er ţá fundiđ.
Ertu dauđur, elsku vin?
Ć, hvađ ţađ var gott.
Lokast ţá ţitt ljóta gin
og lćvíst hverfur glott.
Oní holu hnígur brátt
hrć ţitt, önd og sál.
Ég mun lyfta horni hátt
og hrópa glađur: Skál!
Ţvílík niđurlćging. Ég ađ leika jólasvein í Glćsibć. Ég! Listaskáldiđ góđa. Gaulandi gekkégyfirsjóog land og adamáttisynisjö - ţvílíkur annar eins hortittlingaskítur og leir.
Eins gott ađ ég fái nóg fyrir vćnum sjenna fyrir ţetta helvíti.
Ég hef veriđ hafđur ađ ginningarfífli! Veriđ fíflađur og prettađur! Er búinn ađ vera í frábćru gerkosmísku sambandi viđ lífveru sem ég ţóttist sannlega sannfćrđur um ađ vćri af annarri lífstjörnu, svo langt frá öllum okkar veruleika var hún í hugsun og hátterni. Svo reyndist ţetta bara vera einhver skrifstofublók úr einni skilanefndinni.