fjær ertu fornri
frægð þinni
dallur dóps og sælu
pólsins stjarna
starir niðurlægð
yfir Fáskrúðsfjörð

smygli öngvu eirir
armur laga
upprætir amfetamín
en lyfseðla ljúfa
fær lögregla
aldrei upp tekið

Mylsnufan sendi:
„Heill þér Mylsnudreifari, rödd móðurmálsins, verndara tungunnar. Mylsnufan horfði á ambögunámuna Dans, dans, dans á laugardagskvöld. Ekki var það mikil skemmtun. Réttast væri að allir stjórnendurnir í Efstaleiti tækju pokann sinn með málfarsráðunautnum sem virðist algerlega heillum horfinn. Því heitir þessi þáttur Dans, dans, dans? Þarna er í þrígang klifað á ömurlegri dönskuslettu, dans, sem er í besta falli grátleg tilraun til að alþjóðavæða hið ÍSLENSKA orð sem ÍSLENDINGAR á ÍSLANDI skilja og þekkja; hrynskak. Þátturinn á vitaskuld að heita Hrynskak, hrynskak, hrynskak. Eða ef til vill Dansk, dansk, dansk?“

Já, það væri ef til vill ráðlegt, þykir Mylsnudreifara, sem er allskostar ótengdur Mylsnufan því hann er alls ekki Mylsnudreifari sjálfur, heldur bláókunnugur maður úti í bæ.

Auðvitað er alltaf leitt að sjá reisuleg hús í niðurníðslu, útkrotuð og glerbrotin. Uppfyllt ógæfusömu fólki og hlandlykt.

En það breytir því ekki að niðurníddu grenin í henni Reykjavík eru fegurstu niðurníddu greni veraldar.

Og hlandlyktin klárlega sú sætasta á byggðu bóli.