Vođalegt endemis vesen alltaf á ţessari krónu. Ég sagđi alltaf ađ ţađ vćru mistök ađ hćtta međ blessuđ kúgildin.

Ţađ held ég vćri ólíkt fjörugra í kauphöllinni í dag, vćru ţau enn viđ lýđi.

Aumt er Ísland
enginn sómi
glötuđ virđing, vegsemd.
Heillum horfin
hímir svikin
ţjóđ í djúpum draumi.

Illt er umtal
eiturtungna
nöđrum netiđ ofiđ.
Aumt er Ísland,
eymdarbćli.
Ţung er sorg á sinni.

Nú er ég kannski ekki sérfrćđingur, en ef ég hefđi gert framhaldsmynd um ţrumudrenginn Ţór, ţá hefđi hún tvímćlalaust boriđ titilinn: „Mjöllnir snýr aftur“.

Splćsti í ćPadd fyrir Órćkju. Ekki meira fokkings kálfskinn á ţessum bć takk fyrir.

Gat nú veriđ ađ Gissur myndi senda mér kort. Ég sem sendi honum ekkert í fyrra. Ţetta veit ekki á gott.

Einhvern tímann hefđi nú einhver fengiđ atgeir í kviđinn fyrir ađ segja ţađ – en assgoti var ţetta samt vel af sér vikiđ hjá norska krúttfiđlaranum.

Eftirpartí hjá mér í pottinum. Síđastur til ađ taka Nínu er fúlegg.

Djöfull nenni ég ekki ţessu sífellda tuđi og vćli allstađar og allt um kring.
Af hverju fara ekki ţessir galandi blogghanar bara og vega hvern annan, eins og alminlegir menn, í stađ ţess ađ riđlast sínkt og heilagt á blásaklausum lyklaborđum og úrvinda músum dag- og nćturlangt?

Fokkings rugl. Ég er farinn í pottinn.

Jćja, heimturnar skítsćmó ţetta áriđ. Bađsloppur og bestipabbiíheimi-atgeir frá Órćkju. Og svo fjórtán eintök af Heimskringlu og tvö af Eddu.

Ţađ verđur tilfinnanlega ađ fara ađ gefa út fleiri bćkur á ţessu skeri.

Glitnir hét salur,
hann var gulli studdur
og sjálfumgleđi hiđ sama;
nú ţar féhirđar
híma flestan dag
– tćta gögn og gráta.

Ég grét mig í svefn í nótt.

Ég saknađi Skjás eins svo skelfilega.
Sérstaklega auglýsinganna.

Helvítis vesen ađ ţađ sé ekki hćgt ađ vega menn lengur hér á ţessu skeri. Ţađ var alltaf fín leiđ til ađ losna viđ hina og ţess blábjána, sem héldu ađ ţeir vćru eitthvađ.

Er túmöts ađ segja ađ Sleipnir hafi haft tólf augu, átján eyru og sex tögl – eđa á ég ađ láta átta fćtur duga?

Skelfing ţykja mér ógeđfelldir ţessir nafnleysingjar allir á netinu.

Minnir mig einna helst á lyddurnar og lítilmennin sem stóđu á bak viđ Íslendingasögunar í denn. Og ţá sér í lagi huglausu kellinguna sem skrifađi Eglu.