Skrambinn. Nú man ég ekki fyrir mitt litla líf á hvorum landsfundinum ég klæddi mig úr fötunum, stríkaði gegnum salinn og út á götu.
Andskotans absint.
Þú hefur mér fjölmarga fró sent
og fegurðinn streymir frá þér.
En þetta einasta prósent;
— ertu að fokka í mér?
Rosalega hef ég á tilfinningunni að ég hafi gleymt að slökkva á kaffikönnunni.