Mylsnufan sendi mylsnudreifara eftirfarandi símbréf:
„Á útvarpsstöđ Latabćjar, eđa „útvarpi Ambögubć,“ eins og ég kýs ađ kalla ţađ, heyrđi ég nokkuđ snoturt lag á dögunum. Lagiđ fjallađi um lítinn Mexíkóa međ mexíkóahatt sem bjó einn í litlum bjálkakofa. Ţađ var hinsvegar amböguskjóđunni Kötlu Maríu ofviđa ađ fara međ málfrćđilega réttan texta í laginu. Hún söng: „Lítill Mexíkani međ Sommsommbreró!“ Ítrekađ. Klifađi bókstaflega á ţessum ambögum; Mexíkani og Sommsommbreró! Ég spyr: Hvar og hvađ er ţetta Mexíkan? Er ţađ ef til vill nálćgt Mexíkó? Og hvađa orđskrípi er ţetta Sommsommbreró? Er ţetta ef til vill danska; Mexico og Sombrero? Uss! segir Mylsnufan.“
Já - ţađ gerir mylsnudreifari líka.
Ási í Bć orti um „ekta mexíkanahatt.“ Mylsnudreifari spyr: Er ţarna kominn sommsommbreróinn sem Katla María syngur um? Og hvađ er ţetta „Bć?“ „Ási í Bless,“ á ţetta auđvitađ ađ vera! Auk ţess legg ég til ađ skipt verđi alveg um stjórn í Efstaleiti. Og hvar er málfarsráđunauturinn? Er hann ađ sóla sig í „Mexíkan?“
Sáuđ ţiđ hana systur mína?
sú var orđin helst til full.
Kokhraust innbyrti áfengt sull;
loks fór hún glaseygđ ađ gráta og hrína.
Af henni ganga ýmsar sögur;
oft hún lyftir sér á kreik
ítrekađ fer hún í flennisleik
– sjón sem ađ seint ţykir fögur.
Nćfurţunn á nýjum degi
– međ nýćlt galliđ út á kinn –
eigrar hún uns unnustinn
finnur hana á förnum vegi.
Allt á kafi í snjó! Hvađa helvítis rugl er ţetta? Og ég búinn ađ tjalda á Ţingvöllum, búinn ađ finna ţetta líka flotta mótíf (rjúpu í hrauni) og hvađ gerist? Jú, ţađ fer allt á kaf! Ég meina ţađ... mađur rennir í sig ţremur, fjórum flöskum af kláravíni, leggur sig og svo ţegar mađur vaknar er allt hvítt. Helvítis drasl ţetta land.