tefja lýđ er ţarf ađ skreppa.
Bensínstríđ nú hrjáir hreppa
hörđ er ríđur yfir kreppa.
Mér finnst gott ađ maula ís,
mikiđ fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikiđ er ţađ gaman.
Er annars ađ pćla í ţví hvort ţetta „sko“ eigi kannski ekkert heima ţarna. Ţađ er náttúrulega danska.
Snert fésbók mína, femínistadís
svo fái ég mér aldrei strákaís.
Viđ stöđu mína kát ţú kommentar
um kynjahalla mjókuriđnađar.
Ef fávitar sem fitla netiđ viđ
hin femínísku gildi setja á biđ.
Ţú karlrembur ţá kallar, nógu hátt
ţá klćđa ţeir sig aldrei meir í blátt.
Ég heyri á fésbók villtan veggjaţyt.
frá valkyrjum sem eru alveg bit.
Snert fésbók mína, femíníska dís
svo fái ég mér kynjafnađan ís.
Mikiđ er ţetta notalegt. Nú ţarf ég ekki lengur ađ skćlast upp á Ţingvelli til ađ finna hrjóstrugar auđnir til ađ mála.
Nóg ađ fara bara í miđbćinn.
Liggi manni lífiđ á
ađ láta skođun fjúka
í náđhús ţings og ţjóđar má
ţrćll í leyni kúka.