Mér finnst gott að maula ís,
mikið fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikið er það gaman.
Er annars að pæla í því hvort þetta „sko“ eigi kannski ekkert heima þarna. Það er náttúrulega danska.
Mylsnufan sendi mylsnudreifara eftirfarandi símbréf:
„Á útvarpsstöð Latabæjar, eða „útvarpi Ambögubæ,“ eins og ég kýs að kalla það, heyrði ég nokkuð snoturt lag á dögunum. Lagið fjallaði um lítinn Mexíkóa með mexíkóahatt sem bjó einn í litlum bjálkakofa. Það var hinsvegar amböguskjóðunni Kötlu Maríu ofviða að fara með málfræðilega réttan texta í laginu. Hún söng: „Lítill Mexíkani með Sommsommbreró!“ Ítrekað. Klifaði bókstaflega á þessum ambögum; Mexíkani og Sommsommbreró! Ég spyr: Hvar og hvað er þetta Mexíkan? Er það ef til vill nálægt Mexíkó? Og hvaða orðskrípi er þetta Sommsommbreró? Er þetta ef til vill danska; Mexico og Sombrero? Uss! segir Mylsnufan.“
Já - það gerir mylsnudreifari líka.
Ási í Bæ orti um „ekta mexíkanahatt.“ Mylsnudreifari spyr: Er þarna kominn sommsommbreróinn sem Katla María syngur um? Og hvað er þetta „Bæ?“ „Ási í Bless,“ á þetta auðvitað að vera! Auk þess legg ég til að skipt verði alveg um stjórn í Efstaleiti. Og hvar er málfarsráðunauturinn? Er hann að sóla sig í „Mexíkan?“
Þú syndum hlaðna drottning lífsins lasta
sem laðar til þín gírug fórnarlömb.
Þér dreyrsultaðri í glenntan kjaft minn kasta
og kýli bleiktum rjóma þanda vömb.
Vinur minn í fræðunum, stór og stæðilegur, afar fróður og með mikinn og einlægan áhuga á hvers kyns afkimum mannlegrar hegðunar kom til mín mað grátstafinn í kverkunum og sagðist ekki geta þetta lengur. „Geta hvað?“ spurði ég sakleysislega þó ég vissi fullvel að hann væri að vísa til eldheitra ástaratlota sinna og feitlagna nærsýna bókavarðarins með uppsnúna efrivararskeggið í ónefndri matvöruverslun hér í bæ...