Mjög mér leiðast ljóðahöld
um langa, stranga gróðaöld.
Heldur kýs ég fljóðafjöld
og flennisturlað sóðakvöld.

Einar sendi:
„Leðurjakkarnir komnir,“ sagði í auglýsingu í Ríkisútvarpinu, hljóðvarpi í morgun. Heyr á endemi. Eru nú leðurjakkar með sjálfstæðan vilja og geta komið og farið eins og þeim sýnist? Og hvaða orðskrípi er þetta „leður“? Er þetta ekki enska; „leather,“ ellegar djöflaþýska „leder?“ Og „jakki?“ Hvað er það? Meiri enska; „jacket.“ Gott ef ekki danska; „jakke!“ Hér vitanlega átt við dýrshúðarblússur og færi betur að auglýsingin hljómaði svo: Dýrshúðarblússur eru til í verslun vorri.“

Mylsnudreifari tekur undir hvert orð!

Er til of mikils mælst að þeir sem stjórna í Efstaleiti tali íslensku? Svona fólk kann ekki að tala og á ekki að tala. Réttast væri að hnýta fyrir raddböndin á þessum háu herrum sem fyrir löngu ættu að vera horfnir til annarra starfa en að dæla sínum málsaur yfir blásaklausa ÍSLENDINGA sem tala ÍSLENSKU á ÍSLANDI!

Ommnommnommnomm. Ommínommnommnomm. Njommsnjomms. Gommonomminommnomm. Njammsnjamms? Ohohoho hohoho! HAH! Njommimjomm. Ommnommnomm. Tíhíhí.