WHOOP! WHOOP!

Jáhérnabarastahér. „Björt framtíđ?“ Er ţetta virkilega ţađ besta sem flokkaflakkaranum og bestuskinnunum datt í hug? Hvađ međ „Blóm og kanínur“, „Ástarpungarnir“ eđa „Englatásur“? – Hvílík kvođa og vemmivelgja.

Helvíti rennur framsóknarblóđiđ hćgt í ćđum erfđaprinsins.

Sko til. Búiđ ađ trođa litla sćtabrauđssnúđnum honum Palla Magg inn í Bankasýsluna. Lengi von á einum. Ég var farinn ađ halda ađ flokkshrćiđ vćri fariđ ađ úldna á safnhaug sögunnar, en nei, ţá kemur eitthvađ svona til ađ gleđja gamla steinrunna framsóknarhjartađ. Ţarna ţekki ég ykkur gömlu refir.

Heyr á endemi! Ég er margbúinn ađ ţurfa ađ leiđrétta ţetta međ póstkassann. Bćđi Halldór OG Steinn sjálfur hafa stađfest ađ ég hafi ekkert haft međ ţetta ađ gera! Mun ég nú ekki eyđa frekari orđum í ţennan uppskrúfađa montpriksspássérandi vindbelg og benda ađ lokum á, til ađ gćta samrćmis, ađ sjálfum sér samkvćmur stafsetningardólgur hefđi vitaskuld skrifađ „abilsíniđ“ - svona í takt viđ ađra afbökunarsérvisku sína.

Eru engin takmörk fyrir ţví hversu lágt ţessi Halldór LochNess eđa hvađ hann nú heitir sá ágćti mađur, getur lagst? Ég held nú ađ hann ćtti ađ einbeita sér ađ ţví ađ lćra stafsetningu en ađ bera út róg um sér siđprúđari og sómakćrri menn. En svona fyrst viđ erum á annađ borđ byrjađir á játningunum, hver var ţađ ţá sem drakk sig útúr og lét tattúvera sćnska fánann á bossann á sér eftir nóbelsverđlaunahátíđina? Ha?

Jájá. Er ég nú einhver pissudúkka? Og segir hver? Halldór ég-sef-međ-bangsa-og-snuddu Kiljan? Ţađ var annađ hljóđiđ í honum ţegar Gunni og hinir strákarnir voru ađ bleyta hjá honum buxurnar og klína tyggjói í háriđ á honum. Ţá kom hann vćlandi til Nasa síns og grátbađ mig um ađ biđja ţá um ađ hćtta ađ stríđa sér. Sem ég gerđi náttúrulega ekki. Enda er hann sjálfur pissudúkka (og ţađ er satt).

Aldrei hefđi mig órađ fyrir ţví, fyrir nokkrum áratugum, ađ Morgunblađiđ ćtti eftir ađ verđa grímulaus áróđurssnepill fyrir Íhaldiđ!

Hmm. Nú er veriđ ađ fárast yfir ţvoglumćlgi einhverrar kratalufsu í rćđustól á alţingi. Ţađ ţykir mér týra.

Má sumsé skilja ţađ sem svo ađ menn séu almennt farnir ađ mćta edrú í ţingsali?

Sómakćrir öđlingsdrengir allra flokka
öskra: Mútur!
Hér áđur fyrr ef dekstra ţurfti drullusokka
dugđi hrútur.

Detti mér nú allrar dauđar og deyjandi lýs úr höfđi. Fylgi! Dýrđar og dásemdar tveggjafokkingstafa fylgi!

Nú slátra ég sparisauđnum!

Hingađ og ekki lengra. Ef Jónína Ben kemst til áhrifa í framsóknarflokknum heiti ég ţví ađ endurfćđast sem stólpípa og hefna hans grimmilega.

Almáttugur minn einasti! Hann Guđni litli hćttur. Elsku búálfurinn minn.

Hvađ verđur ţá um blessađa sauđkindina, hver á nú ađ gćta hagsmuna hennar? Deyr hún út?

Djísisfokkingskrćst. Ţađ tilkynnist hér međ ađ ég hefi sagt mig úr Framsóknarflokknum.