Bara eitt, örstutt. Nćst ţegar ţiđ grafiđ mig upp, til ađ tékka á arsenikeitrun, geimverufingraförum, skotsárum eđa svoleiđis dótaríi. Nenniđi ađ láta mig fá ćpadd áđur en ţiđ mokiđ mig aftur niđur.

Hananú! Myndin af mér er skökk.

Fávitar.

Naujnauj. Fimmhundruđkallinn bara ađ verđa tvíalda í ár. Imba, ef ţú lest ţetta, ţá er óskalistinn svohljóđandi:

1) iPad 2.
2) Ţrívíddarsjónvarp.
3) Konungssamband viđ Danmörku.

Jćja. Ég hef ákveđiđ hverja ég mun styđja til setu á Stjórnlagaţingi.

Útlendingana.

Var ađ spá í ađ henda upp frambođi til stjórnlagaţings. Ákvađ svo bara ađ kaupa fullt af nammi og glápa á sjúkraliđasápu međ Imbu í stađinn.

Fokk! Stýrivextirnir komnir undir 10%. Ég verđ ţá víst ađ láta verđa af ţví ađ fjarlćgja af mér öll líkamshár. NTS: Verđ ađ fara ađ hćtta ţessum veđmálum viđ Imbu.

Ći, alltaf skal ţessi dagur minna mig á ađ ég hefđi betur gerst slátrari, eins og hún móđir mín blessunin vildi.

Nú ćtla ég ekki ađ hljóma leiđinlegur, eđa sár yfir ađ hafa veriđ skilinn útundan.

En mikiđ óskaplega hljómar „Vér mótmćlum allir!“ betur en „Stemmingin var ćđislega góđ“.

Obbossí. Ég pissađi í buxurnar af spenningi.

Ég vil bara taka ţađ fram í eitt skipti fyrir öll ađ ég myndi aldrei fara ađ grenja yfir ţessu fokkings Icesavemáli. Ţannig ađ ţetta afdalaafturhaldshyski sem sjoppađi mig og klíndi fugldrituđu smettinu á mér í öll dagblöđ um daginn getur bara tekiđ ţessar heilsíđur sínar og trođiđ rakleitt upp um langspiliđ á sér.

Ég hef raunar aldrei grátiđ nema í ţetta eina skipti ţegar hún Imba mín setti smjörsýruna í grjónagrautinn.

Helvítis andskotans asni var ég ađ vera ađ púkka upp á ţetta Íslendingapakk. Ég hefđi betur eytt orku í ađ berjast fyrir sjálfstćđi Fćreyinga, eins og mamma sagđi mér alltaf ađ gera.

Ef ţessi ţjóđ á í fyllingu tímans ađ verđa ađ einhverju, ţá verđur hún ađ gjöra svo vel ađ hćtta ađ tryllast úr fögnuđi í hvert einasta skipti sem eitthvert okkar lendir í öđru sćti.

Mćtti á Austurvöll mér til heilsubótar og sjálfstyrkingar.

Hnođađi meir ađ segja vćnan snjóbolta og dúndrađi í dönsku krúnuna, sem enn hvílir á Alţingishúsinu – okkur til háđungar og skammar.

Helvíti hressandi. Kallinn er ennţá međ ţetta.