1) iPad 2.
2) Þrívíddarsjónvarp.
3) Konungssamband við Danmörku.
Útlendingana.
En mikið óskaplega hljómar „Vér mótmælum allir!“ betur en „Stemmingin var æðislega góð“.
Ég hef raunar aldrei grátið nema í þetta eina skipti þegar hún Imba mín setti smjörsýruna í grjónagrautinn.
Hnoðaði meir að segja vænan snjóbolta og dúndraði í dönsku krúnuna, sem enn hvílir á Alþingishúsinu – okkur til háðungar og skammar.
Helvíti hressandi. Kallinn er ennþá með þetta.
Þetta er nú meiri andskotans helvítis djöfulsins endemis vitleysan í þessum helvítis kellingum alltaf hreint. Að draga mann bláeygðan og náhvítan út á þennan hispænska andskotans veraldarhjara. Sitja svo þarna eins og albínókarfi á kolagrilli og brenna upp við hysterískan undirleik stífbotna flamengóglyðrna með marglita regnhlífða ólyfan í hendi, deyfður og duglítill. Helvítis andskotans rugl. Næst er það Björgvin – og ekkert djöfuls múður.
Mikið stóðu handboltastrákarnir okkar sig vel austur í Peking. Það var hrein unun að fylgjast með þeim. Að sjá þessi drengi handleika knött! Það er bara ólýsanlegt.
Svo vona ég bara innilega að þeir fái eitthvað að ríða út á þessa Fálkaorðu. Allavega fékk ég það - töluvert.
Eta landsmenn erlugrey
enga fá þeir rjúpu.
Lóan er í hörkum hey
– hún er góð í súpu.