Hæstiréttur staðfesti í dag úrskurð héraðsdóms um að Lovísa Lillendahl, nuddari, megi ekki ganga í hjónaband með mexíkóskum kaktusi, Don Puebbels að nafni.
Þau skötuhjúin hafa búið saman á heimili Lovísu í átta ár og að sögn hennar vilja þau gjarnan taka sambandið „skrefinu lengra“ en hafa rekist á vegg í kerfinu.
Lovísa telur þetta mikið óréttlæti og bera vott um fordóma, en Don Puebbles hefur verið íslenskur ríkisborgari frá árinu 1999 og tók sér nafnið Smári.
Messa
Tek að mér að messa í heimahúsum á aðfangadag gegn vægri greiðslu og/eða mat. Kann jólaguðspjallið utanbókar.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.