Tveir karlmenn, Hannes og Jens, fundust í morgun í kjallaraíbúð í austurbænum. Svo virðist sem þeir hafi báðir farið í verkfall um miðjan síðasta áratug og einfaldlega gleymst.
„Við erum alveg rólegir sko, þetta er búið að vera frekar notalegt. Við áttum slatta af Royal búðing og ágætan spilastokk, sem hefur komið sér vel eftir að rafmagnið var tekið af fyrir einhvejrum árum,“ segir Hannes, sem veit ekki til þess að búið sé að semja við þá félagana.
„Við erum svo sem bara einir í okkar grein. Þannig að það er voða lítil pressa á að semja,“ bætir Jens við. „Við erum í félagi háskólamenntaðra pólítískra strategista, FHPS. Við vorum einmitt að vinna að stefnumótun og framtíðarsýn fyrir Samfylkinguna þegar við fórum í verkfallið.“
Tímavél
„nýleg“ - fæst gefins eða gegn sanngjörnu verði.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.