Hinn kunni mannfræðingur og landkönnuður, Hörður P. Einarz fann á dögunum tvær eldri konur í Grundarvík, sem er löngu gleymt sjávarpláss í Hofmundarfirði á Vestfjörðum.
Konurnar, sem eru tvíburasystur, voru sendar þangað af föður sínum frá Patreksfirði í síldarsöltun árið 1931 og hafa dvalið þar og saltað allar götur síðan. "Pabbi er nú sennilega bara á leiðinni sko", sagði Rannveig, eldri systirin við ljósmyndara Baggalúts.
Að sögn Harðar munu konurnar hafa saltað allt hráefni bæjarins, sem fór í eyði skömmu eftir komu þeirra. Þegar það var upp urið söltuðu þær það sem hendi var næst: grjót, þang, timbur og jafnvel eigið hár.
Tapað fundið
Kartafla í laginu eins og Megas á hvolfi í hjólbörum týndist á miðju Klambratúni. Fundarlaun.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.