„Ég rak augun í að hann Tom ætlar að halda upp á fimmtugsafmælið sitt á íslandi. Við eigum nefnilega sama afmælisdag sko. Erum báðir alveg blússandi krabbar. Þannig að mér datt í hug að hann gæti bara fengið íbúðina mína í Hraunbænum, haldið bara almennilegt partí þar fyrir vini sína og ég gæti bara farið með kærustuna heim til hans á meðan. Frekar beisikk díll,“ segir Friðbjörn Mapother Bjarnason, sem er strax byrjaður að pakka fyrir ferðina – og hlakkar mikið til.
„Þetta ætti líka að henta honum ágætlega því hann er náttúrulega með nálgunarbann á mig síðan hann var fertugur.
Gefins
allt Roxette safnið, komplett á kasettum. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.