Ariel Sharon, bófi, er orðinn langþreyttur á neikvæðri umræðu í sinn garð heima fyrir og á alþjóðavettvangi. Hann hyggst nú hressa duglega upp á ímynd sína sem "léttlynds leiðtoga", eins og hann kallar það.
Í gær hitti hann skólabörn og gaf þeim litla 'Arafata' sem sprungu þegar togað var í sérstakan spotta. Einnig dreifði hann óútfylltum dauðadómum yfir palestínskum börnum.
Þá sendi hann öllum fulltrúum öryggisráðs SÞ brandarabók með skrítlum af hernáminu og fylgdi upptækt vegabréf hverju eintaki. Sharon ætlar svo að standa fyrir daglegu uppistandi við grátmúrinn þar sem hann mun niðurlægja araba dagsins og "skjóta nokkrar konur".
Til sölu
pennar, servíettur, músamottur og brjóstsykur - merkt Íslandsbanka. Sanngjarnt verð.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.