„Jebbs, það stemmir, ég er ekki búin að gera nokkurn skapaðan hlut til að undirbúa þessi jól ykkar – ekki rassgat í bala,“ segir tannsmiður á fertugsaldri búsettur í miðbæ Reykjavíkur.
Hann hefur þráast við í rúma tvo mánuði og þverneitar að skreyta, baka, þrífa, ákveða jólamatinn, skrifa jólakort, drekka jólabjór, kaupa og pakka inn jólagjöfum, fara á jólatónleika og jafnvel hlusta á jólalög – þrátt fyrir þrábeiðni ættingja, vina, nágranna og fjölmargra feisbúkkvina, sem hafa af honum miklar og þungar áhyggjur.
„Ég skil ekki alveg hvað stress þetta er. Ég meina, jólasveinninn á afmæli – jafnið ykkur á því ... djísiskræst.“
Siðprúð stúlka
getur fengið ljetta vinnu við húsverk á góðu heimili. Góð dönskukunnátta áskilin. Sjúklega hátt kaup.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.