„Já, nei ég bara veit ekki rass hvað ég á að kjósa,“ segir Engilbert H. Þengilsson, lífskúnstner og fagurkeri um Icesave-kosninguna.
„Ég er búinn að tala við alla sem ég þekki, tvisvar, horfa á alla þættina um Icesave á RÚV, ellefu sinnum, spá í bolla, fara til miðils, tala við prest og meira að segja spyrja konuna mína - en þetta bara er ekkert að koma. Ég er engu nær og veit ekki rass. Ekki baun í bala. Ekki djakksjitt,“ segir Engilbert.
En hvað ætlar hann þá að gera á morgun?
„Ég er búinn að bóna spariskóna, klæða mig í jakkafötin mín fínu og kaupa mér kassa af viskíi. Er að byrja að hella upp á mig í þessum töluðum orðum og ætla bara að mæta kexhellaður í fyrramálið og sjá hvað gerist. Ætli maður smelli svo ekki mynd af atkvæðinu svo maður muni hvað maður kaus. Best er að gera þetta í algeru blakkáti.“
Ræningjar
eigum mikið af nálum fyrirliggjandi, prjónastofan Snurða.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.