Gunnar “box” Birgisson hefur hótað að grípa til örþrifaráða verði hann ekki menntamálaráðherra, en Davíð Oddsson mun leggja fram tillögu um eftirmann Björns Bjarnasonar síðar í dag.
“Síðan ég var kosinn á þing fyrir þremur árum, hef ég unnið alls konar skítverk fyrir hina í Flokknum, svo ég á eitthvað skilið í staðinn, þannig virkar pólitík,” sagði Gunnar í spjalli við Baggalút, en hann er einnig í framboði til bæjar-stjórnar í Kópavogi.
En hvaða örþrifaráð er hann að tala um? “Ég er með slatta af “gúddvill” hjá Hnefaleikasam-bandi Íslands. Það væri voða leiðinlegt ef Davíð tilnefndi einhvern annan en mig og nefbrotnaði svo strax eftir á...” sagði ráðherrann verðandi að lokum.
Einkamál
karlmaður á sjötugsaldri óskar ekki eftir að kynnast neinum. Allra síst með nánari kynni í huga. Þið getið bara fokkað ykkur. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.