Jóhanna Sigurðardóttir viðurkenndi nú fyrir stundu að Icesavedeilan svokallaða væri „bara djók“.
„Æi sorrí. Þetta var bara brandari sem gekk aðeins of langt,“ sagði Jóhanna flissandi við blaðamenn nú fyrir stundu.
„Við erum löngu búin að semja um þetta Icesave-dót. Þetta voru einhverjir nokkrir þúsundkallar sem við þurftum að borga og svo lofuðum við því að Össur myndi mæta með skemmtiatriði í nokkur partí í Hollandi. Beisikk stöff bara. Okkur fannst bara fyndið að sjá hvað við gætum tekið þetta langt.“
Hún vildi ekki meina að ríkisstjórnin hefði vísvitandi haldið þessu leyndu fyrir Ögmundi Jónassyni, fyrrum heilbrigðisráðherra – en að afsögn hans hafi vissulega verið „óvæntur bónus“.
Eigum á lager
Heimsendabolir, -bollar, derhúfur, -grillsvuntur og mussur. Fást gegn vægu gjaldi.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.