Svo virðist sem hin alræmda peysa djöfulsins, sem svo er kölluð, sé komin aftur í leitirnar, eftir að hafa verið týnd um árabil.
Peysuna mun Kölski sjálfur hafa fengið að gjöf frá ömmu sinni þegar hann útskrifaðist úr viðskiptafræðum við HÍ, seint á 9. áratug síðustu aldar. Hann klæddist henni við ýmis opinber tækifæri næstu árin á eftir – en síðan hvarf hún sporlaust.
Ekki er talið að bein bölvun fylgi peysunni, en þó er vitað til þess að fjölmargir hafi sturlast alvarlega við það eitt að sjá hana á förnum vegi, einkum þeir sem hafa næmt fegurðar- og formskyn.
Það var Lára Lárusardóttir, frú, sem keypti peysuna fyrir 450 kr. í Kolaportinu um liðna helgi.
Viðskiptafélagi óskast
Sjálfstæður fjárfestir óskar eftir samstarfi við annan sjálfstæðan fjárfesti um kaup á allt að 4 sólbaðsstofum og 11 myndbandaleigum.
Svar sendist afgreiðslu merkt: Grensásvegur 2009
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.