„Ég var nú bara eitthvað að glamra á gítarinn, þá bara allt í einu kom þetta ... einhvern veginn,“ sagði Áskell Ísmael, listamaður, en hann pikkaði óvænt og algerlega óvart upp áður óþekkt lag eftir bítilinn geðþekka, John Lennon.
„Það er alveg greinilegt að lagið er eftir hann, það er alveg í hans stíl – textinn er líka alveg í hans anda, um blóm og berrassaðar kínastelpur og svoleiðis,“ bætti Áskell stoltur við og lék bút úr laginu fyrir blaðamann Baggalúts, máli sínu til stuðnings.
Áskell hyggst afhenda sendiherra Breta lagið eftir hádegi í dag og láta hann um að ákveða næstu skref. Sjálfur segist hann ekki sérlega hrifinn af því – enda miklu meiri McCartney maður.
Kona óskast
á skuttogara. Þarf að vera þolgóð og útsjónarsöm.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.