Ástvaldur Arinbjarnarson, fyrrum heimsborgari, fór heldur en ekki fýluferð til höfuðborgar Bandaríkja Norður-Ameríku í vikunni þar sem hann hugðist fá að „skoða forsetanegrann,“ eins og hann orðaði það svo smekklega og vísar þar til Barack Obama, sem er í miklu uppáhaldi hjá Ástvaldi.
„Ég er aðdáandi númer eitt, enda er þetta stórkostlegt afrek hjá stráknum. Þetta er bara eins og ef dvergur eða albínói eða eitthvað svoleiðis væri í framboði hér heima,“ sagði Ástvaldur, en honum varð þó ekki að ósk sinni um að fá að hitta goðið – enda féll vandaður bómullarbolur Ástvaldar með mynd af Obama utan við Hvíta húsið á bakinu – og áletruninni „Nigga' in da House“ ekki í sérlega góðan jarðveg þar vestra.
Skápahommar
Erótísku vasaljósin eru komin aftur í öllum stærðum. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.