Ólafur Hálfdánarson fyrrverandi skemmtikraftur er skilinn við eiginkonu sína til 40 ára, Valgerði Wiium, en þau hjónin gerðu garðinn frægan á árum áður með skemmtidagskrá sinni sem þau fluttu sleitulaust í 20 ár á Skansinum í Stokkhólmi.
„Hún var bara orðin svo voðalegur vargur,“ segir Ólafur. „Ætli bransinn og frægðin hafi ekki bara farið svona illa með hana. Maður hefur verið ótta-vesalingur svo lengi, en ég var bara búinn að fá nóg af þessu taumlausa líkamlega og andlega ofbeldi.“
Valgerður vildi lítið tjá sig um málið en sagðist þó alveg vita hvað hún syngur.
Gefins!
Nokkrir pokar af regnvatni. Á sama stað fæst einnig gefins talsvert af mosa.
A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.