„Já, elskan mín, nú er maður bara hættur þessu,“ sagði Kormákur Sigbjartsson, eða Máki höstl eins og hann er jafnan kallaður í spjalli við Baggalút, en hann sendi frá sér yfirlýsingu í dag þar sem hann segist hættur öllu „kellingastússi, ríðingum og hjásofelsi“.
Máki, sem sængað hefur hjá á fjórða þúsund kvenmönnum og ríflega tvöþúsund körlum segir mál að linni. „Já veistu, það er ekkert gaman að þessu lengur, þetta er bara orðin einhver rútína og kvöð - ekkert tjallens í þessu lengur. Svo er maður vaknandi upp hjá alls konar liði, oft mannskap sem maður var að setja í fyrir þetta 10-20 árum. Þá er bara kominn tími á að loka sjoppunni, hleypa öðrum að“
Máki segist gera ráð fyrir að grynnka eitthvað á biðlistum út mánuðinn en svo sé hann hættur.
Dætur
tvær dætur mínar á sextugsaldri fást gefins. Einnig á sama stað ættleiddur ónytjungur á fimmtugsaldri. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.